«گفتن در عین نگفتن»، روایت تحولات و غریب روحی یک نقاش است که زندگیاش تمثیلی از خضونت بی حد و حصر انسان معاصر در حق همنوع خود است.
مجابی در این رمان به تحلیل جامعهای میپردازد که از راستی و درستی و صلح و مدارا تهی شده است و آدمهای آن دچار دغل بازیاند. «گفتن در عین نگفتن»، روایت تحولات و غریب روحی یک نقاش است که زندگیاش تمثیلی از خضونت بی حد و حصر انسان معاصر در حق همنوع خود است. راوی که نقاش است در نود و اندی سالی به مرور خاطرات گذشته خود و احضار آدمهای دخیل در زندگیاش سرگرم است و از خلال این احضارها و یادآوریهاست که با لایههای متعدد شخصیت او و روزگارش آشنا میشویم.
بخشی از متن: در سرداب هستم. زیر پایم، به فاصله چند وجب پایینتر، دو روباه سرخمو حضور دارند. در حرکتاند یا خسبیدهاند یا از صداهایی که از کفش خود بر آجرهای قزاقی ایجاد میکنم سرسام گرفتهاند. روباه در این حدود بهندرت یافت میشود، مگر در خاطره و بهاجبار بر در دکان پوستیندوز شهر.
روباهها از بیشه آمدهاند، همان بیشه که بعضی روزها برای گریز از صورتها و رفتارهای مکرر بدان پناه میبرم که نبینم در آن فراخنا جز درختانی که جمله تن چشماند، و در جنبش و گریزند سنجابها و مارها و نورها و باریکههای آب و گیاهانی که با تنوع بیشمارشان زیباتر از آناند که مجال اندیشیدن بدهند برای نامیدنشان. البته خیالات قدیمی هم در بیشه هست و خاطرات غریب ناگفتنی و اندکی تشویق و بسیار شادی که چون مهمی چیره بر عابر فرود میآید و از هر سو او را در شگفتی نگفتنی فرو میپوشاند.
«گفتن در عین نگفتن» نوشته جواد مجابی در 239 صفحه و با قیمت 18000 تومان در نشر ققنوس منتشر شده است.
نظر شما