به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) این کتاب در سه بخش کلی با عناوین «وضعیت‌گرایی»، «فردگرایی» و «گردآوردن دو زمینه در کنار یکدیگر» با 17 فصل تنظیم شده است.

در چهار فصل نخست این کتاب خواننده با ادبیات موضوع، دیدگاه وضعیت‌گرایی و رفتارگرایی و آزادی انسان آشنا می‌شود. در فصول دیگر، روانشناسی فرمان‌پذیری، تصمیم‌گیری گروهی، فردگرایی، عاطفه و هیجان، عصب‌شناسی و سیاست، رفتار انتخاباتی، تعارض‌های قومی، نژادپرستی، تروریسم و روابط بین‌الملل مورد بحث و تحلیل قرار می‌گیرد.

«دیوید پاتریک هوتون»، نویسنده این کتاب در پیش‌گفتار می‌نویسد: «روان‌شناسی سیاسی یک رشته وابسته به طرز تفکر است و استادان مختلف آن را به شیوه‌های متفاوت تدریس می‌کنند. اما می‌خواستم کتابی بنویسم که 1- به صورت موسعی روانشناسی سیاسی را تعریف کند تا شامل کار روان‌شناسان و محققانی باشد که - به زعم نوشتن پیرامون موضوعات اساسا سیاسی- در بادی امر، خود را روان‌شناس سیاسی تعریف نکردند یا نکنند. 2- به صورت برابر در مورد سنت‌های وضعیت‌گرایی و طبع‌گرایی در روان‌شناسی قضاوت کند. 3- شامل مقدماتی کلی باشد که برخی ابزارهای مفید برای اهداف تدریس را داشته باشد.»

همچنین سعید عبدالملکی، مترجم این کتاب می‌گوید: «روانشناسی سیاسی به عنوان یک رشته دانشگاهی و کاربردی در مغرب‌زمین مورد توجه ویژه است... روان‌شناسی سیاسی در دو سطح نخبگان و مردم عادی فعالیت می‌کند. نخبگان به عنوان تصمیم‌گیران مهم جوامع بشری که خروجی سیاست‌های تئوری و عملی‌شان می‌تواند سرنوشت افراد و کشورها را رقم بزند؛ و مردم عادی به مثابه افرادی که رفتارهای سیاسی‌شان- همچون پدید‌ آوردن جنبش‌ها و انقلاب‌ها و رفتار رای‌دهی- می‌تواند تعیین‌کننده باشد، مورد بررسی و مطالعه ویژه روان‌شناسی سیاسی می‌باشند و در کشورهایی همچون کشور ما که این‌ قبیل علوم -علی‌رغم مهم‌بودن و کاربردی‌بودن- مهجور واقع شده‌اند و اساسا به تعداد انگشتان یک‌دست هم در این زمینه تالیف و ترجمه‌ای انجام نشده است. لذا بر آن شدیم با توجه به اینکه کتاب حاضر جزء مهم‌ترین و به‌روزترین کتاب‌ها در زمینه روان‌شناسی سیاسی است به فارسی ترجمه شود تا جامعه دانشگاهی و علاقه‌مند به ویژه دانشجویان اطلاعات بیشتری از این قبیل مباحث کسب کنند و از طرفی نخبگان سیاسی با این وادی آشنایی بیشتری پیدا کرده و در رفتارهای سیاسی خود از داده‌های آن بهره‌مند گردند.»

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «زمانی‌ که درباره تصمیمات حکومتی فکر می‌کنیم فردی را تصور می‌کنیم که پشت میز نشسته و در حال مرور کردن گزینه‌های متعدد است. اغلب نیز تصور می‌کنیم این تصمیمات به شیوه‌ای ایده‌آل و براساس رویکرد انسان اقتصادی گرفته شده‌‌اند و این رهبر فرضی پس از غور و بررسی، گزینه‌ای را انتخاب می‌کند که بیشترین احتمال برآورده‌سازی اهداف سیاسی را دارد. به عنوان مثال، گفته می‌شود رونالد ریگان ظاهرا دوست‌ داشت ورقی کاغذ با فهرستی از گزینه‌ها روی آن به او تحویل داده شود و سپس مربعی را که به گزینه مورد نظرش نزدیک بود علامت می‌زد. ریگان به ندرت سطوح پایین‌تر مدیریتی‌اش را بررسی یا به ندرت یادداشتی طولانی را مطالعه می‌کرد. ریچارد نیکسون نسبت به ریگان اشتهای بیشتری برای اطلاعات داشت و به ظاهر، تصمیم‌هایش را در اطاق بیضی‌شکل دفتر ریاست‌جمهوری و دور از بیشتر افراد کابینه می‌گرفت و شخصیت منزوی‌اش، او را به انتخاب نظامی مدیریتی هدایت نمود که گوشه‌گیری او را تقویت می‌کرد؛ عملی که بسیاری معتقدند به سکوت نهایی او کمک کرد.» (صفحه 97)

چاپ نخست کتاب «روان‌شناسی سیاسی: وضعیت‌ها،‌اشخاص و قضایا» نوشته «دیوید پاتریک هوتون» با ترجمه سعید عبدالملکی در 320 صفحه، شمارگان یک‌هزار و 100 نسخه و بهای 18 هزار تومان از سوی نشر دانژه چاپ و منتشر شده است.