دیوید هاروی متولد 1935 انگلستان، استاد ممتاز جغرافیا و انسان‌شتاسی در دانشگاه شهری نیویورک است. هاروی یکی از مهمترین نظریه‌پردازان در عرصه مسائل اجتماعی جهان است. او درجه دکترای خود را در رشته جغرافیا در سال 1961 از دانشگاه کمبریج دریافت کرده است. به دلیل تاثیر و نفوذ چشمگیرش، در میان 20 نویسنده مرجع در عرصه علوم انسانی قرار گرفته است.
علاوه بر آن، او یکی از برجسته‌ترین مراجع جغرافی‌دانان آکادمیک در سطح جهان است. هاروی کتاب‌ها و مقالات بسیاری نوشته است که در رشته جغرافیای نوین بسیار حائز اهمیت است. آثار او سهم عمده‌ای در گسترش مباحث اجتماعی و سیاسی داشته است. هاروی اخیراً به دلیل بازگشتش به مقوله طبقه اجتماعی و رویکردهای مارکسیستی شهرت دوچندان یافته است. او یکی از مفسران پیشتاز اندیشه «حق به شهر» است. کتاب‌های هاروی به صورت گسترده‌ای به زبان‌های دیگر ترجمه شده است.
این بار، دیوید هاروی در کتاب «فضاهای امید» می‌کوشد به وضعیتی در قرن بیستم بپردازد که در آن فقدان هرگونه اراده سیاسی برای رهایی از وضعیتی فلاکت بار وجود دارد. به اعتقاد وی، زمانی که قرن بیستم به پایان رسید، ثروتمندان، ثروتمند‌تر شده بودند؛ قدرت در شرکت‌های بزرگ متمرکز شده بود؛ مناطق وسیع زمین از بین رفته و سه چهارم جمعیت زمین کنترل سرنوشت خود و ادعای حقوق اساسی را نداشتند. البته هیچ چیز جدیدی در این مورد وجود نداشت. آنچه رخ می‌نمود، فقدان هر گونه اراده سیاسی برای اقدام موثر رهایی‌بخش از این ادبار بود. «فضاهای امید» به این امر اختصاص یافته است.
دیوید هاروی دیدگاهی در این اثر، هیجان‌انگیز را به دو موضوع اصلی گفتمان اجتماعی معاصر می‌دهد: جهانی شدن و بدن. او در مسیر انکشاف توسعه نابرابر جغرافیایی سرمایه‌داری اواخر قرن بیستم و تعیین جایگاه بدن کارورز در رابطه با این جغرافیای جدید، گنجینه‌ای از ظرفیت‌های تحلیلی و نظری را در نوشته‌های مارکس در‌می‌یابد. هاروی معتقد است که برای ایجاد تغییرات مورد نیاز روزافزون ما باید معمارانی برای طراحی یک محیط زندگی و کاری متفاوت باشیم و یاد بگیریم تا بتوانیم پلی از بدن و شخصیت کوچک مقیاس، به اقتصاد سیاسی جهانی بزرگ مقیاس بزنیم.
او یک نوع جدید از تفکر آرمان‌شهری را به تصویر می‌کشد که او دیالکتیکی‌اش می‌خواند و توجه ما را بر طرح‌های احمالی برای دنیایی کارآمد‌تر و زندگی‌ای سازگارتر با طبیعت متمرکز می‌کند. او اظهار می‌دارد که اگر ایدئولوژی یا برنامه‌ای برای کار باشد، باید ویژگی‌ها و کیفیات زندگی انسانی را در مرکز توجه خود قرار دهد. در نهایت هاروی جرات می‌کند چشم‌‌انداز بسیار شخصی آرمان‌شهری را در ضمیمه پایانی کتاب طرح کند و این چیزی است که در مورد جغرافیای امید او شکی باقی نمی‌گذارد.
مخاطبان «فضاهای امید» در این اثر، می‌توانند با مباحثی چون در بازگشت به مارکس، جغرافیای مانیفست، کارگران همه کشورها متحد شوید، جهانی‌سازی امروزی، توسعه ناموزون جغرافیایی و حقوق همگانی، بد به سان راهبرد انباشت، سیاست‌های بدنی و پیکار برای دستیابی به دستمزد معیشتی، فضای آرمانشهر، آرمانشهر باور دیالکتیکی، درباره معماران، زنبوران عسل و نوع بشر، مسئولیت‌ها در برابر طبیعت و نوع بشر و معماران عصیانگر در پهنه کار آشنا شوند.
کتاب «فضاهای امید» نوشته دیوید هاروی با ترجمه علیرضا جباری (آذرنگ) با شمارگان 500 نسخه در 401 صفحه به بهای 30 هزار تومان به تازگی از سوی نشر افکار در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته است.
نظر شما