به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، بیشتر مردم، گل محمدی را به خاطر زیبایی و رایحه دل‌انگیز آن می‌شناسند و کمتر با ترکیبات شیمیایی و اثرات درمانی آن آشنا هستند. کتاب «گل محمدی و اثرات درمانی آن» نوشته محدثه محبوبی، پس از بیان تاریخچه و معرفی این گل زیبا، به مشتقات، ترکیبات شیمیایی و اثرات درمانی آن در تحقیقات دانشمندان پیشین و معاصر می‌پردازد.

منشأ گل محمدی منطقه خاورمیانه است
«گل محمدی به‌عنوان گل ملی مردم ایران، دارای تاریخچه‌ای بس کهن است و استفاده از آن به حداقل 1500 سال قبل باز می‌گردد. بین مردم ایران و گل محمدی، ارتباط قلبی عمیقی وجود دارد که ناشی از باورها و اعتقادات خاصی در مورد آن است. محبوبیت این گل فقط به خاطر اثرات درمانی آن نیست، بلکه ناشی از باورهای مذهبی خاصی است که در مورد این گل بین مسلمانان ایران وجود دارد. ایرانیان آن‌را گل حضرت محمد (ص) می‌دانند... منشأ گل محمدی منطقه خاورمیانه است، اما مدارکی نیز وجود دارد که نشان می‌دهد خاستگاه اصلی این گل از ایران است، درحالی‌که اسانس آن از کشور یونان به دیگر نقاط جهان انتقال یافته است.
 
داستان‌های مختلفی در چگونگی پراکنده شدن این گل از ایران به سایر نقاط جهان در ذهن افراد وجود دارد. یکی از همین داستان‌ها بیان می‌کند، فردی به نام crusader de Brie بین سال‌های 1254 تا 1276 میلادی، گل محمدی را از ایران به اروپا آورد. همچنین گفته شده، رومی‌ها گل را به انگلستان آوردند و داستان سومی هم وجود دارد که نقش پزشکِ هنری سوم را متذکر می‌شود که در سال 1540 میلادی یک شاخه گل محمدی به او هدیه داد و بدین‌گونه این گل از ایران به بلغارستان و کشورهای اروپایی برده شد. مناطق عمده کشت این گیاه، کشورهای بلغارستان، ترکیه، ایران و هند است. مناطق کشت عمده این گیاه در ایران، شهرهای کاشان، فارس و آذربایجان است که بین این مناطق کاشان در قلب کویر ایران، معروف‌ترین و مهمترین شهر تولید گل محمدی است.»  
خواصی شگفت‌انگیز نهفته در گلبرگ‌هایی ظریف
«از دیدگاه طب سنتی ایرانی، گل محمدی مقوی و مفرح است. گلبرگ‌ها و غنچه تازه آن مسهل، مسکّن صفرا و بلغم، ولی خشک‌ شده آن قابض است. غنچه گل محمدی برای رفع سردرد گرم، درد چشم و گوش درد موثر است و ضماد غنچه تازه آن برای درد سر و دم‌کرده آن برای تقویت دندان و لثه و مالیدن گرد خشک آن به دندان و لثه در بهبود زخم‌های دهان موثر است. ضماد تازه گل محمدی، برای زدودن زگیل، ناراحتی‌‌های پوستی، رویانیدن گوشت تازه بر زخم‌های عمیق، تحلیل ورم‌های گرم و شکستگی اعضای بدن، نافع است. آب‌پز گل خشک در چشم برای درمان ورم پلک‌ها مفید است. از دیدگاه طب سنتی ایرانی، روغن گل محمدی مرکب‌القوی و معتدل و دارای استفاده‌های درمانی فراوانی است. برای تهیه آن، گلبرگ‌های تازه گل را چیده و در روغن کنجد یا زیتون تازه می‌ریزند و در آفتاب می‌گذارند. به محض سفید شدن رنگ گلبرگ‌ها، آن‌را فشرده و تفاله را خارج می‌کنند و مجددا گلبرگ تازه در روغن حاصل می‌ریزند واین عمل را 7 بار تکرار می‌کنند تا روغن گل حاصل شود. روغن گل قابض، محلل و بازکننده گرفتگی‌ها و انسداد مجاری و در عین‌حال مسهل است. مصرف آن در گوش، مسکن درد گوش، درد سر و مزه مزه آن در دهان، مسکن درد دندان است.»
 
نخستین چاپ کتاب «گل محمدی و اثرات درمانی آن» در 226 صفحه با شمارگان 220 نسخه به بهای 35 هزار تومان از سوی انتشارات سفیر اردهال به بازار نشر عرضه شده است.