حمیده عنقا، همسر مرحوم اکبر رادی در رابطه با وضعیت چاپ نمایشنامه‌های رادی به ایبنا گفت: هیچ نمایشنامه‌ای از رادی نبوده که تا قبل از مرگ او به چاپ نرسیده باشد، فقط یک طرح بود که رادی ریخته بود و نتوانست آن را به پایان برساند که این طرح را هم مجله «پایاب» در پایان سال 86 یا آغاز سال 87 در ویژه‌نامه‌ای که برای رادی درآورده بودند به همان صورت نیمه‌تمام به چاپ رساند.
وی در رابطه با بنیاد رادی عنوان کرد: بنیاد رادی از سال 1387 یعنی یک سال پس از درگذشت رادی فعالیت خود را شروع کرده است؛ در آن تشکیلاتی داریم که صاحب هیأت مدیره است و سالی یک بار همایش‌هایی تحت عنوان همایش رادی شناسی برگزار می‌کنیم که اسفندماه امسال پنجمین دوره این همایش برگزار می‌شود.
عنقا در رابطه با برنامه‌های بنیاد رادی اظهار کرد: در این بنیاد ما در دو یا سه نوبت نمایش‌نامه‌خوانی داشته‌ایم، در اولین نوبت که در فرهنگسرای بهمن برگزار شد، 10 ساعت نمایش‌های رادی خوانش و بعد توسط اساتید تحلیل شد. همچنین سال گذشته در مکتب تهران10کار رادی توسط هم گروه‌های آماتور و هم گروه‌های حرفه‌ای به خوانش درآمد که آن‌ها هم تحلیل می‌شد و جوایزی هم برای بهترین کارگردان، بازیگر زن و مرد در گروه‌های آماتور در نظر گرفته شد که این جایزه به دلیل نداشتن امکانات در بنیاد و اینکه بنیاد به جایی وابسته نیست، حدود دو یا سه ماه پیش با دعوت افراد برگزیده در رشت، اهدا شد.
همسر مرحوم رادی به چاپ کتابهایی تحت عنوان «رادی شناسی» اشاره و اضافه کرد: بنیاد همچنین کتابهایی تحت عنوان رادی‌شناسی جمع‌آوری و تالیف کرده است که توسط نشر نشانه جلد یک و دو آن به چاپ رسیده و جلد 3 و 4 آن هم زیر چاپ است؛ در همایش‌هایی که بنیاد رادی در چند نوبت داشته است، مطالبی به صورت اقتباس از کارهای رادی یا پژوهش و تحلیل بر کارهای رادی یا نمایشنامه‌های جدیدی که توسط جوان‌ها نوشته شده بود به آدرس بنیاد فرستاده می‌شود که بعدها توسط داورها داوری می‌شود و به افراد برگزیده جایزه داده می‌شود، که این مطالب در کتاب‌های رادی‌شناسی جمع‌آوری و چاپ شده است. همچنین یک کتاب مفصل هم در رابطه با رادی به دست فرین‌دخت زاهدی از اساتید دانشگاه تهران در حال نگارش است و هنوز چاپ نشده است.
عنقا درمورد منبع تامین بودجه بنیاد رادی گفت: بنیاد رادی به جایی وابسته نیست ولی به دلیل اینکه هیچ‌گونه امکاناتی هم نداریم، گاهی وزارت ارشاد و در هنگام برگزاری همایش‌ها کمک کوچکی انجام می‌دهد، یعنی اگر ما تقاضا کنیم، پاسخ می‌دهند که البته خیلی محدود است و یا اینکه شهرداری به صورت خیلی محدود و در حداقل ممکن که ما بتوانیم همایش را برگزار کنیم، کمک می کند.
اجرای نمایشنامه‌های رادی همچنان ادامه دارد
وی با بیان اینکه بعد از مرگ رادی اجرای کارهای او متوقف نشده و اتفاقا در این چند مدت بیشتر هم شده است، اظهار کرد: با در نظر گرفتن اینکه رادی از من خواسته بود که به جوان‌ها هم برای اجرا توجه کنم و به تجربه کم آن‌ها نگاه نکنم، بنابراین فقط برای تشویق آن‌ها و صرف‌نظر از اینکه به علت عدم تجربه کافی، اجرای مطابق میل و رضایت‌بخشی ندارند ، اگر برای دریافت مجوز مراجعه کنند، حتما این مجوز به آن‌ها داده می‌شود. چنان که تقریبا دو ماه پیش نمایشنامه «پایین گذر سقاخانه» در پردیس خاوران، توسط یکی از همین جوان‌ها اجرا شد و بعد از یک ماه این نمایشنامه مجددا در اداره تئاتر دارد روی صحنه می‌رود.
او ادامه داد: همچنین در بهمن و اسفند امسال، نمایشنامه «در مه بخوان» باز توسط یکی از همین جوان‌ها به نام مسعود طیبی در تماشاخانه سنگلج به اجرا درمی‌آید و در بهار سال اینده هم قرار است که دو نمایشنامه از رادی اجرا شود، یکی «آمیز قلمدون» که برای بار دوم توسط آقای مرزبان در تماشاخانه ایرانشهر اجرا وی‌شود و دیگری نمایشنامه «منجی در صبح نمناک» است که تاکنون اصلا اجرا نشده و برای اولین بار توسط خانم مریم معترف روی صحنه خواهد رفت؛ البته به این خاطر اجرا نشده بود که بسیار مطول بود و اجرای آن حدود 5 ساعت طول می‌کشید و این میسر نشد که این نمایشنامه فقط تا حدی که برای اجرا مناسب شود، توسط من و پسر بزرگم تخلیص شد و اصل کتاب آن به همان صورت باقی مانده است.
همسر اکبر رادی درباره نحوه همکاری خود با مرحوم رادی بیان کرد: من نویسنده نیستم ولی به مدت 44 سالی که در کنار رادی بودم و با او زندگی کردم، چیزهای زیادی آموختم و رادی همیشه از نظر من برای از نوشتن استفاده می‌کرد و آن را مورد توجه قرار می‌داد. من هر روز و هر لحظه به یاد رادی هستم، برای من همیشه رادی زنده است و نمی‌توانم فکر کنم که او نیست و با همین فکر است که می‌توانم زندگی کنم ولی به سالروز درگذشت او که نزدیک می‌شوم، ناخودآگاه ناراحت هستم.
رادی در چند عبارت کوتاه
عنقا در پایان گفت: اگر بخواهم رادی را در چند عبارت کوتاه معرفی کنم باید بگویم که رادی بسیار متواضع و مودب بود، بسیار به جوان‌ها توجه داشت و حتما از نظر آن‌ها استفاده می‌کرد و اگر نظر آن‌ها درست بود حتما در کارهایش به کار می‌برد، بسیار در کار خود منظم بود پشتکار فراوان داشت و عاشق مطالعه و نوشتن بود.
اکبر رادی در ۵ دی ماه ۱۳۸۶ در اثر بیماری به دیار باقی شتافت که به مناسبت دهمین سال از درگذشت وی با همسرش حمیده بانو عنقا به گفت‌وگو نشستیم.
نظر شما