به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) جیمز رولینز، متولد ۲۰ اوت ۱۹۶۳ در شیکاگو است؛ او دامپزشکی است که فعالیت‌­های پزشکی خود را در کالیفرنیا رها کرد تا به‌­عنوان نویسنده‌­ای تمام وقت رمان‌های اکشن-ماجراجویی بنویسد. تجربیات و مهارت‌های رولینز به عنوان یک غارنورد آماتور و غواصی معتبر، محتوای برخی از رمان‌­هایش را شکل داده­‌اند و داستان کتاب‌­هایش عموماً در زیرزمین یا زیر آب اتفاق می‌افتد.

وی همچنین نویسنده کتاب ایندیانا جونز و امپراتوری جمجمه‌های بلورین است که اقتباس سینمایی آن به کارگردانی اسپیلبرگ روی پرده سینما رفت. تاکنون بیست و چهار جلد از کتاب‌های وی به فارسی ترجمه شده­‌اند که از جمله آن‌­ها می‌­توان به نابودگر، شاهین جنگی و مجموعه کتاب‌­های نیروی سیگما اشاره کرد. گفتنی است که اکثر کتاب‌­های وی از سوی کتابسرای تندیس وارد بازار کتاب ایران شده‌اند. در ادامه گفت‌وگوی اختصاصی ایبنا با این نویسنده آمریکایی را می‌خوانید.

آیا شما واقعا به متافیزیک باور دارید یا عناصر متافیزیکی داستان‌­های‌تان استعاره از چیز­های دیگری هستند؟
چیز­های زیادی در زندگی مدرن و امروزی ما باقی‌مانده­ است که علم نمی­‌تواند آن­‌ها را توضیح دهد. من اسم این چیز­ها را متافیزیک نمی­‌گذارم، بلکه آن­‌ها را نوری میان افسانه و علم می‌­دانم که ما را به حقیقت‌­های والا می‌­رسانند. من دوست دارم که پاسخ چیزهایی که علم جواب آن­‌ها را نمی‌­دهد و دین درباره آن‌­ها مبهم سخن می­‌گوید پیدا کنم، تا از این راه نگرشی جدید به گذشته و آینده پیدا کنم.

آیا شما از آخرالزمان می‌­نویسید یا از گذشته دور انسان­‌ها؟
من شدیدا به این ضرب­‌المثل قدیمی که می­‌گوید: «آنان که تاریخ نمی­‌دانند، محکوم به تکرار آن هستند»، باور دارم و همواره در هنگام نوشتن آن را در ذهنم نگه می­‌دارم. شخصا در رمان‌­هایم از اتفاقات تاریخی استفاده می‌­کنم تا بحران­‌های امروزی را به تصویر بکشم. وقتی که از گذشته می‌­نویسی، می­‌توانی حال و آینده را تفسیر کنی.

تفاوت بین ادبیات سورئال و ادبیات فانتزی در چیست؟
اساسا در ادبیات فانتزی نویسنده دنیایی موازی خلق می­‌کند که قوانین و تاریخچه منحصر به خود را دارد، هر نویسنده­‌ای که بتواند این کار را بهتر انجام دهد و مخاطب را بیشتر با دنیای فانتزی درگیر کند رمان بهتری خواهد ­­نوشت. در ادبیات سوررئال، ما شاهد داستانی هستیم که در این دنیا اتفاق می­‌افتد اما از پس پرده مرتعشی از خیال روایت می­‌شود. چنین سبکی از روایت مخاطب را وادار می­‌کند تا روزمرگی‌­هایش را زیر سوال ببرد و نسبت به دنیا کنجکاوتر شود.

نظر شما راجع‌به دن براون چیست؟
مدت‌ها پیش کتاب راز داوینچی را خواندم. همواره توانایی‌­های او را در ارائه شکل متفاوتی از تاریخ ستایش می‌­کنم، کتاب‌­های وی مخاطب را به یک سواری مهیج می‌برد. شخصا برخی از احساساتی که کتاب­‌هایش به مخاطب منتقل می­‌کنند را دوست ندارم اما قطعا عاشق مهارتش هستم.

با این حال نمی‌­توان انکار کرد که هر افسانه‌­ای ریشه در واقعیت دارد، تئوری‌های بروان تا چه حد به واقعیت نزدیک­‌اند؟
به‌­نظرم دن براون حتی خودش نظریاتی را که در کتاب‌­هایی مثل راز داوینچی مطرح می‌کند، قبول ندارد. دن براون صرفا از این­که مخاطبانش را وادار به باز­نگری وقایع تاریخی اثبات شده کند لذت می­‌برد، وی می­‌خواست مردم با سو­ءظن به تاریخ نگاه کنند تا به تفسیر خود از تاریخ و آن­چه که واقعی انگاشته می­‌شود برسند.

داستان­‌های شما تا چه حد به واقعیت نزدیک­‌اند؟
در پایان همه کتاب­‌هایم، بخشی آورده شده که به مخاطب می­‌گوید کدام بخش از داستان واقعی بوده و کدام بخش تخیلی و در کنار آن منابع مورد نیاز برای مطالعه وقایع تاریخی را به مخاطب معرفی می­‌کنم تا مخاطب برود و راجع‌به وقایع تاریخی مذکور مطالعه کند. اساس تمام داستان­‌های من در دنیای واقعی اتفاق می­‌افتد و بعد طی روایت داستان، قدم به قدم مخاطب را منطقه­‌ای جدید و کشف نشده می­‌برم تا مخاطبم در دنیای امروزی به افق‌­های بالا­تری بیندیشد، بلکه بتواند به درک درست­‌تری از آینده برسد.

ادبیات فانتزی چگونه از ادیان تاثیر می­‌پذیرد؟
در دیدگاه من، ادیان شکلی از علم هستند. علمی که به ما می‌­آموزد چطور دنیا و جایگاه خودمان در آن را بفهمیم. برای سال‌­ها مرزی بین دین و علم رسم شده­ بود و ادعا می‌­شد که این دو هیچ اشتراکی با هم ندارند. سوالت نشان می­‌دهد که از سبک نوشتن من آگاهی، مضمون اصلی کتاب­‌های من مخاطب را درباره اشتراکات علم و دین به تفکر وا­می‌دارد. واقعیت این است که علم و دین همواره کنار هم بودند، از قرون سیاه کاتولیک که طی آن تارک دنیا­های کاتولیک به مفاهیم مهم علمی دست می­‌یافتند تا دوره طلایی اسلام که طی آن دانشمندان اسلامی پایه­‌های انقلاب ریاضی و مهندسی را بنیان نهادند. علم و دین هر دو باعث می­‌شوند ما جایگاه خودمان را در دنیا بشناسیم. هرگز پیشرفت نمی­‌کنیم مگر اینکه علمای دینی و دانشمندان بیاموزند به هم احترام بگذارند. این درس بزرگی است که مخاطب باید از کتاب­‌های من بگیرد.

از اتفاقات برجسته زندگی خودتان بگویید.
خب من پانزده سال از عمرم را صرف مطالعه علوم دامپزشکی کردم. همین است که نقش حیوانات در کتاب­‌هایم اینقدر برجسته است. هنوز هم گاهی داوطلبانه خدمات دامپزشکی انجام می‌­دهم.

سخن آخرتان را به مخاطبان ایرانی بگویید.
ایران همواره من را شگفت‌­زده می‌­کند و واقعا دوست دارم یک روز به ایران بیایم. کتاب بعدی‌ام راجع‌به ایران است و در آن به برخی از دانشمندان ایرانی عصر طلایی اسلام خواهم­ پرداخت. امیدوارم ایرانیان این هدیه را از طرف من بپذیرند.