به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از  نیویورکر، در بین نویسندگان قدیمی شاید این ذهنیت وجود داشته باشد که شبکه‌های اجتماعی و نوشتارهای غیر رسمی کاربران این شبکه‌ها و به طور کلی فضای مجازی و اینترنت در حال نابودی ساختارهای رسمی زبان‌های مختلف است. کاربران شبکه‌های اجتماعی از هر وسیله نوشتاری و گرافیکی برای بیان منظور و احساسات به مخاطب خود استفاده می‌کنند که شکل‌های شماتیکی ایموجی مشهوترین آنها محسوب می‌شود. بسیاری از روشنفکران عصر دیجیتال را آغازگر نابودی زبان رسمی کتاب‌ها می‌دانند ولی گرچن مک‌کلوچ زبان‌شناس کانادایی و فارغ التحصیل فوق لیسانس دانشگاه مک گیل این کشور اعتقاد دارد شاید بتوان از نگاهی دیگر به این مسئله نگاه کرد.
 
این زبان‌شناس کانادایی اخیراً در کتابی با عنوان «بخاطر اینترنت:درک قوانین جدید زبان» به مسئله دنیای دیجیتال و تاثیر مثبت یا منفی آن در ساختارهای زبان پرداخته است و اینکه این طرز نوشتار و زبان غیررسمی اکثر فضاهای مجازی و شبکه‌های اجتماعی که اکثر آنها قوانین خود را دارند و معمولاً بر اساس قوانین نانوشته و مرسوم عمل می‌کنند، آیا باعث نابودی زبان‌ها خواهند شد یا موجب ارتقای آن می‌شوند. بیشتر افراد نسل جدید که با اینترنت متولد شده با زبان نوشتاری جدیدی پیام خود را به دیگران منتقل می‌کنند ول خب این دلیل نابودی زبان سنتی نیست. نسل واتساپ و فیس‌بوک عادت به غیر رسمی نوشتن دارند ولی رسمی نوشتن را معمولاً حتی از پدربزرگ های خود نیز بهتر یاد می‌گیرند چون زبان غیر رسمی همان شکل دگرگون شده زبانر رسمی است.
 
بیشتر زبان‌شناسان این مسئله را به خوبی تایید می‌کنند که زبان رسمی و غیر رسمی در حقیقت یک زبان است که هر کدام ظرافت‌ها و نکات خاص خود را دارند. تکنولوژی به کمک زبان بدن نیز آمده است. وقتی می‌خواهید احساساتی را با اشکال ایموجی به دیگران منتقل کنید، در حقیقت به ساده‌تر شدن زبان نوشتاری کمک می‌کنید. لازم نیست یک متن بلند درباره احساسات خود بنویسید و خودتان را خسته کنید. کافی است یک شکلک مربوط به حس خود را در کنار نوشته کوتاه خود درج کنید و تمام. خب زبان یعنی همین. ارتباط با دیگران در کوتاه‌ترین زمان ممکن. حالا شکلش عوض شده است.
 

به عقیده مک‌کلوچ زبان نوشتاری جدید که به زبان کوتاه توئیتری نیز مشهور شده است در اصل موجب ارتقای زبان و ساختارهای آن می‌شود. اینترنت سخنرانی‌های طولانی و کسل کننده را به جملاتی ساده و شفاف تبدیل کرده است که نویسنده‌ها نیز متاثر از این فرهنگ در حال بازسازی زبان پیچیده و سخت قدیمی به زبانی ساده و کوتاه جدید هستند. همانقدر که جملات کوتاه می‌شوند ادب نویسندگان نیز بیشتر می‌شود. آنهایی که از عصر توئیتری می‌ترسند، باید گفت که همه ماهایی که احساسات خود را در چند جمله بیان می‌کنیم همان کسانی هستیم که از جملات سنگین کتاب‌های قبلی لذت می‌بریم ولی هنوز اعتقاد داریم که این نوع بیان احساسات روش بهتری برای این کار است. یک نظرسنجی در بین کاربران شبکه‌های اجتماعی روسیه نشان می‌دهد پیام‌ها در سال 2016 نسبت به 2008 خیلی ساده‌تر شده ولی در عین حال پیچیده هستند. این پیام‌های همراه شده با شکلک‌ها ظرافت خاص خود را دارند.
 
شاید نقطه‌گذاری یا هر قانون گرامری دیگر در نوشته‌های اینترنت رعایت نمی‌شود ولی اگر بیشتر به صراحت و دقت نوشته‌ها نگاه کنید بهتر می‌توانید درک کنید که این همان زبان پیشرفته عصر امروزی است که از متون رسمی گذشته وام گرفته است و در عین حال نوعی دموکراسی خواهی در متون را طلب می‌کند. اینجا نوشته‌ها بیشتر از فرهنگ عمومی جامعه پیروی می‌کند تا اینکه بخواهد از سبک خاص یک نویسنده قرن چندمی استفاده کند.
 
جواب به این سوال که آیا اینترنت و فضای مجازی موجب ارتقای نویسندگی می‌شود بستگی به نوع نگاه مخاطبان به نوشتارهای داستانی و غیرداستانی دارد ولی این مسئله واضح است که نوع نوشتار در اینترنت نه تنها موجب نابودی ساختار جمله نمی‌شود بلکه چیزهای زیادی به آن اضافه می‌کند که می‌تواند برای هر محقق و نویسنده‌ای منبع الهام باشد تا اینکه بخواهد مورد انتقاد از سوی روشنفکران شود.