به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) میرزا سعدالله خدیری شاعر پیشکسوت کرد در سال ۱۳۰۲ در روستای هجیج از توابع شهرستان پاوه در استان کرمانشاه متولد شد. وی از سن ۱۸ سالگی شروع به سرودن شعر کرد. خدیری در اوان جوانی به دلیل انفجار مین، یک دست و یک چشم خود را از دست داد و در میانسالی نیز ناشنوا شد ولی با وجود این معلولیت‌ها، شاعری را رها نکرد و تا سال‌های آخر عمرش، مجموعه‌های شعری مختلفی از خود به یادگار گذاشت.

این شاعر کرد در سروده‌های خود از شاعرانی همچون سعدی، حافظ و نیز شاعران کرد سده‌های پیشین همچون سیدعبدالرحیم ملاسعید معدومی تاوگوزی (معروف به مولوی کرد)، نالی و ملا بیسارانی تاثیر گرفته است. وی در دیوان شعر خود، آثار فراوانی به زبان‌های کردی، هورامی و فارسی، سروده و در بیشتر قالب‌های شعری از جمله مثنوی، غزل، قصیده و رباعی طبع آزمایی کرده است.

آثار این شاعر توسط جمیل فاروقی جمع‌آوری، تنظیم و به چاپ رسیده و دیوان شعر او با نام «دیوان میرزا سعدالله خدیری» به چاپ رسیده است. مراسم ترحیم میرزا سعدالله خدیری امروز و فردا (شنبه) در مسجد نور شهرستان مریوان، محل سکونت وی، برگزار خواهد شد.