به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، این کتاب مخاطب را با فنون لازم برای نوشتن یک داستان خوب، ابعاد جذاب و درونی نویسندگی آشنا مي‌کند و به خواننده می‌آموزد که فن نویسندگی به تنهایی کافی نیست و براي نوشتن مكاشفه دروني نيز لازم است. كتاب با نمونه‌هایی از تجربیات حرفه‌ای و شخصی مولف همراه است.

گذرآبادي بعد از ترجمه کتاب «داستان» نوشته رابرت مک‌کی احساس مي‌كند یکی از بهترین منابع فیلمنامه‌نویسی و داستانگویی در جهان را ترجمه و در اختیار فارسی زبانان قرار داده است؛ ولی ده سال زندگی با کتاب «راه داستان» و استفاده از آن در راه نویسندگی به علاوه تجربه خوانندگان پرشمار آن در ایران و سراسر جهان به او نشان مي‌دهد که گرچه کتاب «مک‌کی» همچنان از غنی‌ترین و کامل‌ترین منابع برای آشنایی با اصول داستانگویی است و دانش ما را در این باره به شدت افزایش داده، ولی سرچشمه خلاقیت جای دیگری است و مک‌کی نتوانسته به میزانی که باید روی آن تکیه و تاکید کند و آن جنبه شهودی و الهامی داستانگویی است.

به اعتقاد وي به صرف آگاهی عقلی و علمی از ساز و کار داستان نمی‌توان داستانگوی خوبی شد. داستانگویی در نهایت فرایندی درونی در حالتی ناهوشیار یا نیمه هوشیار است و برای یافتن داستان‌ها باید پر و بال تخیل و شهود را گشود و اختیار قلم را به دست نیرویی برتر داد. نیرویی که در غیاب ذهن استدلالی و منطق نویسنده او را به جهان یکسر تازه و ناشناخته می‌برد. راه داستان برای کمک به این کار نوشته شده است.

مترجم كتاب تاكيد دارد آشنایی با رموز نویسندگی یا به اصطلاح فن داستانگویی ضرورت تام دارد و گریزی از آن نیست. کمااینکه نويسنده كتاب هم بخش‌هایی از کتاب خود را به این مباحث اختصاص داده است و كتاب «راه داستان» را مکمل کتاب «داستان» تلقی کرده است.

كتاب در 12 فصل «در آغاز داستان بود»، «هفت گام تا ساختار داستان»، «نگارش طرح داستان: از تصویر ذهنی تا بازار فیلمنامه»، «ردگیری جزییات داستان: راز بازنویسی موفق»، «خلق داستان‌های شخصیت محور»، «راز نوشتن گفت‌وگوهای درخشان»، «کشمکش داستان: حفظ تنش میان قطب‌های مخالف»، «بیدار کردن چشم درون: از رویا تا دیزنی»، «صدای داستان»، «گذر از ایست نویسنده»، «راه داستان به مثابه راه زندگی» و «راهنمای کارگاه‌های راه داستان» نوشته شده است. 

کاترین آن‌جونز در بخشي از كتاب يادآوري مي‌كند داستانگویی نه تنها ریشه در سینما، تئاتر، ادبیات و فرهنگ دارد که ریشه خود تجربه زندگی است و شنونده داستان با خود اساطیری‌اش و حقایقی که در آنجا بازنمایی می‌شوند، تماس برقرار می‌کند. اگر تماس با اسطوره‌هایمان قصه شود این خطر هست که تماسمان با خودمان قطع شود. 

به اعتقاد وي جامعه معاصر جامعه‌ای تجزیه شده و تکه تکه است و اغلب ما را از هسته مرکزی یا روحمان جدا می‌کند. به رغم همه پیشرفتی که داشته‌ایم چیزی را از دست داده‌ایم که در فرهنگ‌های کهن گرامی داشته می‌شد یعنی اتصال با روح. 

آن‌جونز داستان را شالوده و مبنای آیین‌هایی مي‌داند که از بدو تاریخ به ارزش‌های فردی و جمعی اعتبار و قدرت بخشیده‌اند. به اعتقاد او داستان هم هویت و هم استانداردهایی را برای زندگی به وجود می‌آورد و برای سعادت و بهروزی ما ضرورت تام دارد. داستان آینه‌ای است که خودمان و باورهایمان را در آن می‌بینم و داستان را انتخاب می‌کنیم تا براساس آن زندگی کنیم.

كتاب «راه داستان» فن و روح نویسندگی نوشته کاترین آن‌جونز با ترجمه محمد گذرآبادی در شمارگان 2000 نسخه و با قیمت 4500 تومان از سوی انتشارات هرمس روانه بازار كتاب شده است.