سیدعلی شجاعی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) درباره کتاب پیشنهادی خود برای مطالعه مخاطبان عنوان کرد: مجموعه «عذاب دوست داشتن» شامل بخشی از ترانه‌های عبدالجبار کاکایی است که در سال‌های دور و نزدیک سروده شده است. عمده ترانه‌های این کتاب، شامل مضامین عاشقانه است و وزن و ساختار سرایش آنها نیز به گونه‌ای است که ابیاتی بسیار کوتاه دارند.
وی درباره ویژگی‌های این کتاب توضیح داد: بسیاری از ابیات این ترانه‌ها برای مخاطب صفحات کاغذی این کتاب، گوش‌آشناست. زمزمه بسیاری از این ترانه‌ها که نام خواننده و آهنگساز آنها نیز در انتهای بسیاری از آنها درج شده است، در حافظه تاریخی مخاطبانش، آنها را در موقعیتی نوستالژیک قرار می‌دهد.
شجاعی با بیان اینکه کاکایی در ترانه‌هایش وفاداری خود به شعر کلاسیک را نشان می‌دهد، افزود: او از سویی حاضر به شکستن بی‌حد و اندازه قواعد شعر کلاسیک برای رسیدن به ساختار ترانه‌هایش نیست و از سوی دیگر سر آن ندارد تا مخاطب ابیات ترانه‌هایش به سادگی سر از مفاهیمی در بیاورد که او در شعرهایش القا می‌کند.
این نویسنده با اشاره به جایگاه عبدالجبار کاکایی در فضای ادبی ایران گفت: کاکایی از شاعرانی است که پس از تجربه قابل اعتنا و موفقیت‌آمیزش در سرایش اشعار به ویژه در قالب‌های کلاسیک و با مضامین حماسی در سال‌های اخیر جدای از گرایش به غزل نو و نوگرایی مفهومی در شعر کلاسیک، سراغ قالب‌های تازه نیز رفته است و حتی می‌توان گفت فصل نوین ترانه‌سرایی در سال‌های بعد از انقلاب اسلامی در ایران نمی‌تواند به سادگی از کنار نام او عبور کند.
وی درباره ویژگی‌های این کتاب توضیح داد: بسیاری از ابیات این ترانه‌ها برای مخاطب صفحات کاغذی این کتاب، گوش‌آشناست. زمزمه بسیاری از این ترانه‌ها که نام خواننده و آهنگساز آنها نیز در انتهای بسیاری از آنها درج شده است، در حافظه تاریخی مخاطبانش، آنها را در موقعیتی نوستالژیک قرار می‌دهد.
شجاعی با بیان اینکه کاکایی در ترانه‌هایش وفاداری خود به شعر کلاسیک را نشان می‌دهد، افزود: او از سویی حاضر به شکستن بی‌حد و اندازه قواعد شعر کلاسیک برای رسیدن به ساختار ترانه‌هایش نیست و از سوی دیگر سر آن ندارد تا مخاطب ابیات ترانه‌هایش به سادگی سر از مفاهیمی در بیاورد که او در شعرهایش القا می‌کند.
این نویسنده با اشاره به جایگاه عبدالجبار کاکایی در فضای ادبی ایران گفت: کاکایی از شاعرانی است که پس از تجربه قابل اعتنا و موفقیت‌آمیزش در سرایش اشعار به ویژه در قالب‌های کلاسیک و با مضامین حماسی در سال‌های اخیر جدای از گرایش به غزل نو و نوگرایی مفهومی در شعر کلاسیک، سراغ قالب‌های تازه نیز رفته است و حتی می‌توان گفت فصل نوین ترانه‌سرایی در سال‌های بعد از انقلاب اسلامی در ایران نمی‌تواند به سادگی از کنار نام او عبور کند.
نظر شما