این نویسنده با اشاره به باز چاپ «خرداد که می‌شود» ادامه داد: «اینجا خانه تو نیست، مهمان هم نیستی؛ پس چرا آمده‌ای؟ مگر نمی‌دانی مسافری که نداند کجا می‌رود، اسیر می‌شود؟! این‌ها را من گفتم و او که در استیصال بود، می‌گفت: «اشتباه کردم، اغوا شدم، با تو دشمنی ندارم. با من مهربان باش. دشمن بود اما در بند و من در این اسارتگاه، نگاه انسان به انسان به او داشتم.» کتاب «خیمه‌های قومس» با عبارات بالا آغاز و گزارش‌های داستانی آن به اردوگاهی در حوالی شهر سمنان مربوط می‌شود.
صارمی با بیان این مطلب که زندگی اسیران جنگی در ایران بخش تقریباً فراموش شده‌ای از تاریخ و جنگ است افزود: نوشتن تاریخ شفاهی، مخاطب را مطمئن و امیدوار به صداقت نویسنده می‌کند، خصوصاً وقتی که نویسنده و راوی، هر دو، یک نفر باشند. معتقدم جلب و جذب مخاطب، جز با پرهیز از اغراق و توهّم، امکان‌پذیر نیست.
به گفته این نویسنده، در وهله نخست، روایت چهره منفور و پلید جنگ و یکی از تبعات بدیهی آن یعنی اسارت، معرفی آغاز‌گر جنگ فارغ از شعار‌زدگی و با اتکا به مستندات همچنین روایت تفاوت طرز برخورد ایرانیان با اسرای جنگی و نگاه انسان به انسان را با رفتار در اردوگاه‌های عراق با اسرای ایرانی مهم‌ترین اهداف نگارش کتاب «خیمه‌های قومس» است. تاکید دارم که همه این موضوعات بخشی از تاریخ هستند که تکرار نخواهند شد.
صارمی ادامه داد: بیشتر شخصیت‌های «خیمه‌های قومس» زنده‌اند و در کشور‌های مختلف زندگی می‌کنند. «خیمه‌های قومس» به دلیل ارتباط ویژه روایت‌ها با موقعیت مکانی، بیش از همه می‌تواند برای اهالی سمنان، دامغان، سرخه، شهمیرزاد و آن حوالی خواندنی باشد.
نویسنده کتاب «خیمه‌های قومس» درباره علت تأخیر نگارش و چاپ دو کتاب خود با موضوع زندگی اسرای عراقی در ایران افزود: من گاهی شاعرم، داستان نویس نیستم و پاگذاشتن در عرصه قصه‌نویسی آن هم وقتی پای تاریخ در میان باشد، جسارت می‌خواهد و تصمیم جدی برای فعالیت در عرصه نویسندگی نداشتم اما تاکید دارم که این دسته از خاطرات تکرار ناشدنی و بی‌بدیل‌اند؛ این خاطرات سال‌های متمادی است که همراهم هستند. بالاخره پای آزمایش و خطا به وسط کشیده شد و دست به کار نوشتن شدم. دو کتاب قبلی شامل 36 داستان کوتاه و«خیمه‌های قومس» در مجموع یک گزارش داستانی پیوسته است. «خیمه‌های قومس»، به دلیل ارتباط ویژه روایت‌ها با موقعیت مکانی، بیش از همه برای اهالی سمنان، دامغان، سرخه، شهمیرزاد و آن حوالی خواندنی باشد.
نظرات