هنگامه هویدا، شاعر ایرانی ساکن پاریس در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)گفت: همان‌طور که از اسم کتاب برمی‌آید، نام اثر برگرفته از کتیبه‌ای بر ورودی دوزخ است و به وام گرفته از دوزخ دانته، این کتاب چون دروازه‌ای ا‌ست برای ورود به جهان زیرین جهانی که ما در آن زیست می‌کنیم و کتاب تا حدودی ساختاری اسطوره‌ای-نمادین دارد.

وی ادامه داد: بیشتر شعرهای این مجموعه مربوط به یک گستره‌ زمانی از سال‌های ۸۹ تا ۹۵ هستند. اگر بخواهم درباره ارتباط بین شعرها و مخاطب صحبت کنم، باید بگویم، زندگی در خاورمیانه یعنی مرگ را به تمامی زیستن، من هم مانند مخاطب، اینجا خود مخاطب‌ام، مخاطب تجربه‌ای در کنار هم زیسته.

این شاعر در توضیح دغدغه‌های شاعرانگی خود گفت: اسارت، استیصال، هویت باختگی، سرگشتگی و بسیاری دیگر از این مسائل دغدغه‌هایی بودند که من در این کتاب به دنبال آن باشم.

هویدا با اشاره به اینکه همه شعرهای این مجموعه تقریبا در ایران سروده شده‌ است، در پاسخ به دلیل وجود فضایی تیره در برخی آثارش گفت: این تاریکی یکی از مختصات جهانی ا‌ست که من به عنوان یکی از ساکنان اعماق از درون آن سخن گفته‌ام. انسان‌ها با خشم‌ها، سرخوردگی‌‌ها و رنج‌هایشان تنها هستند و فقط در همین نقطه‌‌ مشترک مبهم و تاریک است که با یکدیگر تلاقی می‌کنند.

شاعر مجموعه شعر «از من داخل شهر آلام می‌شوند» با اشاره به وضعیت شعر سپید اظهار کرد: جهان این روزها جهان آشفتگی‌هاست، در همهمه‌ای که فرد چون کالایی در پی عرضه‌ هرچه بیشتر خود است، در این ولع غریبانه برای نمایشگری که در آن حتی مدرس فلسفه خودش را در جایگاهی قرار می‌دهد که با سلبریتی‌ها مقایسه کند، در این بازار، عجیب است که تصور کنیم اوضاع شاعران می‌تواند متفاوت باشند.

وی در پایان گفت:‌ گویا در یک گرداب فروبرنده همه در حال دست و پا زدنیم، با این حال، خوشبختانه در میانه‌ همین آشفتگی‌ها من شعرهایی خوانده‌ام از دوستان شاعر، و شاعرانی را کشف کرده‌ام که خواندنشان عمیقا من را به وجد آورده است، اما اگر آنها چندان که باید دیده نمی‌شوند یا صدایشان شنیده نمی‌شود، در میانه‌ چنین هیاهویی هیچ عجیب نیست.