این تهیه‌کننده، مولف و کارگردان صربستانی که دارای مدرک دکترای فیلم‌شناسی و استاد دانشگاه صربستان و فرانسه و عضو هیئت مدیره سیفژ است، معتقد است که ایران به‌طور تدریجی تبدیل به مرکز منطقه‌ای (بومی) تولید فیلم پویانمایی می‌شود، به ویژه اگر پروژه «فیلم در مدرسه» به شهرهای دیگر هم انتقال پیدا کند.
در جریان دیدارِ پروفسور «دراگان میلینکویچ فیمون» با برخی جوانان و نوجوانان فیلمساز در «نگارخانه سروناز» شیراز برای اعطای گواهی و لوح «سیفژ» به ابراهیم نجفی‌نژاد، وحید رضا قناعتیان، محبوبه شهرزاد و مریم رنجبر از آموزش و پرورش استان‌های فارس و بوشهر که در توسعه طرح «سینما مدرسه» تلاش کرده بودند، فرصتی دست داد تا با وی گپ و گفت کوتاهی انجام دهیم. یادآوری می‌شود، هستی خالدی، مدیر مجموعه سروناز و نفیسه گلستانی که دو نفر از اعضای فعال سیفژ هستند، نیز در این مراسم از سوی قائم مقام سیفژ مورد تقدیر قرار گرفتند.
به نظر شما جشنواره بین‌المللی فیلم کودک و نوجوان اصفهان نسبت به گذشته پیشرفتی داشته است؟
من باور دارم که فستیوال فیلم اصفهان جایگاه مهمی دارد. از نظر «سیفژ» به‌عنوان قائم مقام آن، ۴ سال پیش هم اینجا بودم و می‌بینم که این فستیوال خیلی جایگاه مهمتری پیدا کرده است. فعالیت‌های بسیاری در کنار این فستیوال می‌بینم و همچنین فعالیت‌های زیادی از کودکان در خیابان‌ها، ورزشگاه‌ها، مراکز فرهنگی و در مرکز شهر که شامل سالن سینماست. خیلی از دیدن این‌ها خوشحالم و تغییرات و پیشرفت را در ایران می‌بینم. از نظر من ایران در زمینه‌های دیگر هم پیشرفت کرده است.
فکر می‌کنید ایران می‌تواند یک پایگاه برای «سیفژ» در خاورمیانه محسوب شود؟
این یک ایده عالی است، اما هر حرکت و پروژه‌ای نیازمند پول (بودجه) و گام‌های اجرایی است. من معتقدم که به‌طور تدریجی ایران تبدیل به مرکز منطقه‌ای (بومی) خواهد شد. مخصوصاً اگر این پروژه «فیلم در مدرسه» به شهرهای دیگر هم انتقال پیدا کند.
می‌دانستید تلویزیون ایران دارای یک شبکه تخصصی در رابطه به پویانمایی است؟
بله می‌دانم که چنین شبکه‌ای وجود دارد و می‌دانم که انیمشین در ایران جایگاه خاصی دارد. معتقدم که ایران جزء ۱۰ کشور پیشتاز و برجسته در انیمشن و همچنین در مدرسه‌های انیمشن‌سازی است. آنچه که من در فستیوال اصفهان دیدم، اگر ممتاز نبودند، ولی در حد خیلی خوب تولید انمیشن کودکان داشتند. همچنین چگونه ساختن فیلم نیز مهم هست؛ تعداد محصولات واقعا چشمگیر است.
ایران امسال با یک فیلم مستند به نام «در جستجوی فریده» راهی اسکار می‌شود. آیا می‌توانیم در چشم‌انداز آینده، روزی را ببینیم که ایران با یک انیمیشن، راهی اسکار شود؟
متناسفانه باید بگویم که شما را دلسرد و ناامید می‌کنم؛ زیرا من تحسین کننده جشنواره اسکار نیستم چون اسکار در رابطه با بازاریابی فیلم است. اسکار با سیاست و عقاید، آلوده شده است و بنابراین به هیچکدام از خصوصیاتش اعتماد ندارم، خصوصاً در بخش نمایش دادن و داوری کردن بهترین فیلم‌ها به‌صورت کلی و اختصاصی در بخش انیمیشن. این را یک تجارت و یک مشکل می‌بینم.
نظر شما