قاسم صنعوی، مترجم برخی از آثار سیمون دوبووار، نویسنده فرانسوی، در یکصدمین سالروز تولد این نویسنده، وی را نویسندهای دانست که انسانها را در شرایط خاص خودشان به تصویر میکشید. به باور او، دوبووار یک ادیب و نویسنده است و فعالیتهای اجتماعی او نیز در پرتو ادبیات به معنا رسیده اند.
سیمون دوبووار با نام اصلی سیمون لوسی ارنستین ماری برتراند دوبووار، فیلسوف، نویسنده، و متفکر فرانسوی، ۱۰۰ سال پیش در ۹ ژانویه ۱۹۰۸ دیده به جهان گشود. وی با ژانپل سارتر، دیگر متفکر و نویسنده فرانسوی آشنایی نزدیکی داشت. ۱۱ کتاب از این نویسنده به جای مانده است که غالب آنها به فارسی ترجمه شدهاند.
صنعوی که از ۲۸ سال پیش با ترجمه کتاب «جنس دوم» دوبووار را به جامعه ادبی ایران شناسانده است در مورد این کتاب گفت : «جنس دوم» کتابی بسیار پیچیده است. نه تنها در ایران بلکه در بسیاری از کشورها و حتی فرانسه، هنوز عدهای هستند که برداشتهای بسیار نا به جایی از این کتاب دارند و این اشتباهات در زمان زندگی خود دوبووار هم سابقه داشته است.
وی ادامه داد: هنگامی که دوبووار این رمان را نوشت، هرگونه برچسب یا ایدئولوژی را برای آن انکار کرد و حتی در آن زمان هرگونه ارتباط خود را نیز با جنبشهایی چون فمینیسم اروپایی انکار میکرد. اما عدهای به اشتباه از «جنس دوم» به عنوان مانیفست جنبش فمینیسم اروپایی نام میبرند. این کتاب تنها در مورد موقعیت و وضعیت زنان در طول تاریخ است و برخی از بحثهای تاریخی و جامعهشناسی را مطرح میکند، اما ربطی به گرایشات فمینیستی ندارد.
به باور صنعوی، نگاه دوبووار به زن نگاهی کاملا انسانی و معقول بوده است، وی در این زمینه توضیح داد: پیام کتاب «جنس دوم» و شخص سیمون دوبووار به زنان این است که باید از حالت یک شیء و جسم خارج شوند، نه اینکه با ابراز زیبایی و خود آرایی سعی کنند خوش آیند و مطبوع مردان باشند و مقام خود را تا سطح یک وسیله تنزل دهند.
مترجم «خاطرات» ادامه داد: در ایران دوبووار خوب دیده و شناخته شده است. ترجمه من از کتاب «جنس دوم» و کتاب چهار جلدی «خاطرات» تا هفت بار تجدید چاپ شدهاند و از ترجمه همکاران من از سایر آثار و رمانهای دوبووار به خوبی استقبال شده است.
علاوه بر صنعوی، مترجمان دیگری چون مهدی سحابی، گیسو پارسای، الهام دارچینیان، امین موید و ایرج باقرپور در ترجمه آثار این نویسنده به زبان فارسی کوشیدهاند.
«مهمان» (۱۹۴۳)، «خون دیگران» (۱۹۴۵)، «همه میمیرند» (۱۹۴۶)، «جنس دوم» (۱۹۴۹)، «ماندارینها» (۱۹۵۴)، «خاطرات یک دختر مطیع» (۱۹۵۸)، «مرگی بسیار آرام» (۱۹۶۴)، «تصاویر زیبا» (۱۹۶۶)، «زن وانهاده» (۱۹۶۷)، «کهنسالی» (۱۹۷۰) و «مراسم وداع» (۱۹۸۴)، از جمله دیگر آثار این نویسنده اند که غالب آنها به زبان فارسی ترجمه و در ایران منتشر شدهاند.
نظر شما