حسن سرشتی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) دراین‌باره اظهار کرد: در انتشار یک اثر، چهار گروه مؤلفان، ناشران، پخش‌کنندگان و فروشگاه‌ها ذی‌نفع هستند که باید موازنه‌ای میان آنها باشد؛ مؤلفان در این حلقه، تمایل دارند کتاب‌هایشان بیشتر و سریع‌تر به فروش برسد، چراکه هم ارزش مادی و هم ارزش معنوی برایشان دارد.

وی ادامه داد: ناشران نیز برای این‌که بتوانند سرپا بایستند و امرارمعاش كنند، علاقه‌مندند کتاب‌های بیشتری به فروش برسانند. همچنین پخش‌کنندگان و فروشندگان از این امر مستثنا نیستند.

رئیس سابق موسسه انتشارات دانشگاه تهران بابیان این‌که این زنجیره باید برای هر چهار گروه مذکور به‌صورت بُرد بُرد باشد، توضیح داد: مشکلی که ناشران به‌ویژه ناشران دولتی در این عرصه با آن مواجه هستند، این است که گاهی در این زنجیره نقش پخشی‌ها بیشتر و پُررنگ‌تر می‌شود؛چراکه این گروه در اغلب موارد، فقط کتاب‌های خاص (کتاب‌های پُرفروش) را از ناشر می‌گیرند؛ درنتیجه در این میان بیشترین منفعت را پخشی‌ها می‌برند.

وی یادآور شد: انتشارات دانشگاه تهران برای رفع این معضل، به‌صورت مستقل بخشی را به فروش کتاب‌ها اختصاص داد تا بتواند به‌صورت عمده برای کتاب‌هایش بازاریابی کند؛ انتشارات دانشگاه تهران در این چرخه توانست همه کتاب‌های خود را به نسبت مناسبی به فروش برساند؛ این موضوع باعث شد تا پخشی‌ها اندکی نسبت به تغییر رفتار غیرحرفه‌ای خود اقدام کنند.

سرشتی توضیح داد: انحصار توزیع کتاب توسط قشر خاصی از پخشی‌ها، مشکلات زیادی را به وجود آورده است؛ آن‌ها هستند که بر موضوعاتی مانند این‌که چه کتاب‌هایی بیشتر باید عرضه شوند؟ و کدام کتاب‌ها باید به بازار عرضه شوند کنترل دارند؛ این موضوع منافع مؤلفان و ناشران را به خطر می‌اندازد.

وی بابیان این‌که کاملاً بدیهی است که پخشی‌ها تمایلی به خریداری کتاب‌های کم‌فروش ندارند گفت: البته نباید فراموش کرد که خودِ ناشران نیز باید در عرصه معرفی آثار خود فعال باشند تا آثارشان با اقبال مواجه شود.

در این باره بخوانید:
(1) آموزگار: نسبت تعداد ناشران به کتابفروشان منطقی نیست/ تمرکز 75 درصد صنعت نشر در پایتخت (اینجا)
(2) مدیر انتشارات منادی تربیت: توزیع کتاب گرفتار حلقه‌های غیر صنفی و مجاری نامناسب است (اینجا)
(3) مدیر فروش انتشارات دانشگاه صنعتی شریف: بعضی ساندویچ‌فروش‌های دیروز، دنبال پخش کتاب رفته‌اند!(اینجا)