كتاب"مجالس جهانگیری" تأليف "عبدالستاربن قاسم لاهوری" (يكی از مقربان جهانگير پادشاه)، جمع آوری و با تصحيح، مقدمه و تعليقات "عارف نوشاهي" منتشر شده است.
وي به تاريخ غيررسمي اين اثر اشاره كرد و ابراز داشت: مجالس جهانگيري در واقع تاريخ غيررسمی رويدادهای ادبی و فرهنگی دربار جهانگير به شمار ميرود و در آن اطلاعاتی مفيد درباره حضور شاعران، هنرمندان و دولتمردان ايران و ماوراءالنهر در دربار جهانگير بيان شده است.
"نوشاهی" در ادامه افزود: در مجالس جهانگيری نكاتی جالب درباره علاقهمندیهای جهانگير به شعر، نقد شعر، موسيقی، نقاشی، ضرب سكه و شكار ابراز شده است كه تصوير روشنتری از ذوقيات جهانگير را ترسيم میكند.
این نسخه شناس به مراحل یافتن نسخه اصلی این کتاب اشاره کرد و گفت: 12 دی ماه 1380 بود که برای دیدار مرحوم "خلیل الرحمان داودی" به منزلش در لاهور رفتم. او هر چند گاهی از نسخه های خطی نادر و کمیاب که به دست می آورد به کتابدوستان خبر می داد و هر کسی مشتاقانه به دیدن آنها می رفت. آن روز نزد او نسخه ای مجالس نامی دیدم که تا کنون درباره آن چیزی نشنیده بودم و خود مرحوم "داودی" هم که نسخه شناس خبره ای بود، کتاب را نادر تعریف کرد.
وی در ادامه افزود: از مرحوم "داودی" خواستم که نسخه جهانگیری را برای چند روزی در اختیار ما بگذارد تا در آن تفحص بیشتر و با منابع تاریخی و کتاب شناختی سنجیده شود. او از سر لطفی که همیشه در حق کتابدوستان و نسخه جویان معمول داشت، نسخه را با کمال سعه صدر و خوشرویی به ما سپرد. چند روز در تحقیق و جستوجو گذشت و در فهرست ها و کتابشناسی های معروف هیچ سندی و خبری درباره این کتاب به دست نیامئ و به این نتیجه رسیدم که مجالس جهانگیری ناشناخته و از چشم اهل روزگار پوشیده است.
رئيس بخش فارسي دانشكده گردان راولپندي پاكستان خاطرنشان کرد: تاریخ های فارسی عصر جهانگیر پادشاه مانند توزک جهانگیری، جهانگیرنامه و خود نوشت جهانگیری، اقبال نامه جهانگیری(معتمد خان)، مآثر جهانگیری (خواجه کامگار حسینی) و غیره بیشتر به وقایع سیاسی و جهانداری جهانگیر می پردازد، ولی خوبی مجالس جهانگیری در آن است که چهره فرهنگی و شعر و ادب و هنر دوستی جهانگیر را می نمایاند و به وقایع سیاسی مملکت و سیاست گری او کم تر می پردازد.
وی در خاتمه سخنانش یادآور شد: این کتاب مأخذی بسیار پرمحتوا به دست مورخانی رسیده باشد که می خواهند تاریخ ادبی و فرهنگی عصر جهانگیر را بنویسند. همچنین این کتاب گوشه ای از تاریخ فرهنگی دربار تیموریان شبه قاره را بیان نمی کند، بلکه نکاتی بس مفید درباره حضور شاعران و هنرمندان و دولتمردان ایرانی و تورانی دربار جهانگیر و نواخت به آنان را نیز دربردارد.
نظر شما