صراف به خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، گفت: مقالات گردآوری شده در این کتاب بین سال‌های 1983 و 1988 نوشته شده‌اند و در وهله نخست بر پرسشی متمرکزند که نشانه‌شناسی مدت‌های طولانی از آن اجتناب کرده بود؛ يعني ارتباط بین تئاتر و سایر فرهنگ‌ها.

وي با بيان اينكه برای مطالعه اين کتاب دانستن مفهوم «تئاتر بینافرهنگی: cross-cultural theatr» مهم است، اظهار داشت: تئاتر بینافرهنگی را نمی‌توان ژانری تثبیت شده یا مقوله‌ای دقیق و مشخص تلقی کرد. بیش از هر چیز سبک یا شیوه‌ای است که رو به منابع فرهنگی مختلف گشوده است. روند یا جنبشی نوبنیاد است که در غرب یا هر جای دیگر با روی صحنه بردن و کنش‌های اجرایی سر و کار دارد؛ قطب مقابل نوشتن است که در آن ردیابی تاثیرات قومی یا فرهنگی بسیار مشکل‌تر است.

صراف فصل‌های هشتگانه کتاب «تئاتر در گذرگاه فرهنگ» را برشمرد و افزود: «به سوی نظریه‌ای در باب فرهنگ و میزانسن»، «از صفحه به صحنه: زایشی دشوار»، «میراث کلاسیک درام مدرن: وضعیت تئاتر پست‌مدرن»، «در باب نظریه به مثابه یکی از هنرهای زیبا و تاثیر محدودش بر درام معاصر در مقیاس خرد و کلان»، «تئاتر و رسانه: تمایز و تداخل»، «به سوی تعریف انتقال(ترجمه) تئاتری»، «رقص با فاوست: تاملاتی بر میزانسن بینافرهنگی یوجینیو باربا» و «تعامل فرهنگی در میزانسن معاصر: تصویر هند در مهابهاراتا، ایندیاد، شب دوازدهم و فاوست» فهرست هشتگانه اين كتاب را تشكيل مي‌دهد.

به گفته وي، موضوع فصل نخست کتاب تلاقی فرهنگ‌ها در شیوه تئاتر معاصر و تعیین این نقطه تلاقی است. 

صراف افزود: اگر پیش از این صحنه غرب هرگز فرهنگ‌های متنوع جهانی را تا این حد مورد تامل و پردازش قرار نداده، به این دلیل بوده که  هرگز این چنین در فهم سخنان پایان ناپذیر، نا آرام و کولاژ تفکیک‌ناپذیر زبان‌ خود در نمانده بوده است. 

وي ادامه داد: امروزه میزانسن در تئاتر آخرین پناهگاه و دقیق‌ترین آزمایشگاه برای این آمیزه است، هرگونه بازنمایی فرهنگی را امتحان می‌کند، هر یک را در معرض چشم و گوش قرار می‌دهد و آنها را به میانجی صحنه و سالن نمایش نشان می‌دهد و مال خود می‌کند.

صراف توضيح داد: با این وجود به همان اندازه که هنرمندانی‌اند که نمی‌خواهند چندان راجع به آفریده‌های خود حرف بزنند به همان اندازه  تماشاگرانی از مواجهه رو در رو با پدیده‌ای به پیچیدگی و بیان ناپذیری مبادله بینافرهنگی محرومند. 

وي در ترجمه این کتاب به اصطلاحاتی برخورده که پیش از این معادلی برایشان ندیده است. از اين رو با توجه به تفکیک دقیقی که در متن اصلی برایشان وجود دارد(اصل کتاب فرانسوی است و مترجم آن را از انگلیسی به فارسی ترجمه کرده) فارسی برگردان‌های تازه و متنوعی برای این ترکیبات انتخاب کرده است.

به گفته صراف، کتاب «تئاتر در گذرگاه فرهنگ» نوشته پاتریس پاویس از سوی نشر لاهیتا منتشر خواهد شد. وي تاكنون بخش عمده‌اي از اين كتاب را ترجمه كرده است.

وي اضافه كرد: پاتریس پاویس استاد مطالعات تئاتری در پاریس است و با توجه به دو رویکرد عمده «نشانه‌شناسی» و «مسايل بینافرهنگی» آثار گسترده‌ای درباره اجرا نوشته است. پاویس از سال 2004 استاد مطالعات تئاتری در دانشگاه کنت کانتربوری انگلستان است.

صراف سه فيلمنامه معروف «اينگمار برگمان»، «رومن پولانسكي» و «فدريكو فليني» را علاوه بر كتاب «در شناخت برگمان» (حاوي 10 مقاله و گفت‌وگو) و يك كتاب حاوي 35 گفت‌وگو با رومن پولانسكي آماده چاپ دارد. نمايشنامه‌ «جنايت‌هاي عشق» از بث هنلي و فيلمنامه «بچه‌هاي بهشت» نيز توسط وي ترجمه شده است. ترجمه ۴۸ نمايشنامه فتوريستي به ضميمه توضیحات نسبتا مفصلی درباره اين سبک نيز از وي آماده چاپ است.