او که دارای مدرک دکترای علوم سیاسی است و در ارتش جمهوری اسلامی ایران بهعنوان خلبان عملیاتی در حال فعالیت است، میگوید که ایدههای نوشتن را از پروازهای خود هدیه میگیرد. او هماکنون نیز در دانشگاههای آزاد اسلامی «ولی عصر تهران» و «خواجه نصیرالدین طوسی» مشغول به تدریس در همین حوزه است. درخصوص لحظات شیرین و دلهرهآور پرواز و ارتباط آن با نویسندگی، با این نویسنده خلبان به گفتوگو نشستیم که در ادامه از نظر مخاطبان میگذرد.
کی برای نخستینبار قلم بهدست شدید؟
در سال 1377 وارد دانشگاه افسری امامعلی (ع) شدم و چند ماه پس از شهادت سرلشکر سپهبد «صیاد شیرازی» در آنجا با مجله صیاد دلها آشنا شدم و برای اولینبار دست به قلم شدم و اولین مقاله را در حوزه ادبیات دفاع مقدس و ایثار و مقاومت نوشتم و به چاپ رساندم.
از موضوع تازهترین آثار خود بگویید.
کتاب «جت رنجر» در خصوص زندگینامه یکی از خلبانان استان کرمانشاه بهنام «حسنعلی امیری» است و اثر دیگر با عنوان «عرشیان قلاویز» در خصوص زندگی «سرهنگ پاسدار منصور شیرزادی» است که از عوامل و رزمندههای تخریب سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بوده است.
موضوع اصلی این 53 عنوان کتاب چاپ شده از شما، چیست؟
تعدادی از کتابهاییبهچاپ رسیده، دانشگاهی و در حوزه علوم سیاسی است و تعدادی هم مربوط به دوران دفاع مقدس است که با نامهایی همچون «فرشتگان آسمانی»،«خلبان مشاور» و «قطرهای از دریا» توسط هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران و تعدادی نیز با نامهای «خاطرات شهید امیری و شهید کلوشادی» توسط بنیاد حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس کرمانشاه به چاپ رسیده است.
کمی بیشتر درباره کتابهای پرمخاطب خود برایمان بگویید.
«کتابهای فرشتگان آسمانی» و «قطرهای از دریا» پرمخاطبترین آثار و نوشتههای من است. کتاب «قطرهای از دریا» در مورد پیشکسوتان دفاع مقدس است که در آن خاطرات «سرهنگ ایرج میرزایی، سرهنگ حسنعلی امیری، شهید احمد کشوری و شهید علی اکبر شیرودی» و دیگر پیشکسوتان دفاعمقدس را در خود جای داده و به دلیل استقبال فراوان تا کنون چندین بار به چاپ رسیده است.
چگونه پرواز از شما یک نویسنده ساخت؟
در لحظات پرواز و حتی غیر از آن، زمانی که به استقامت، شجاعت، شهامت و ایثار عزیزانی فکر میکردم که بسیاری از آنها علاوه بر پروازهای مادی، پروازهایی معنوی داشتهاند و ارتباطی که در این پروازها با معبود خود برقرار کردهاند که فراتر از ذهن و فکر ما است، برآن شدم تا برای رضای خدا و به پاس زحمات این دلاوران قلم را بردارم و شروع به نوشتن کنم.
هیچ لذتی بالاتر از لذت پرواز نیست، زمان پرواز چون از زمین جدا میشوم احساس بسیار خوب نزدیکشدن به خداوند را تجربه میکنم و متوجه میشوم تنها چیزی که من را بین زمین و آسمان نگه داشته اراده و خواست خداوند بزرگ است که این تفکر، احساس آرامش عجیبی به من میدهد.
نویسندگی نیاز به تفکر، اندیشیدن و قلمفرسایی دارد اما نوشتن و قلم زدن در حوزه دفاع مقدس علاوه بر مواردی که گفته شد نیاز به تخصص و آگاهی از اصطلاحات خاص دارد تا شخص بتواند آن ارتباط و لحظاتی را که به وجود آمده تصور کند و در مورد آن سخن بگوید.
به عنوان مثال یک نویسنده عادی بهصورت تخصصی نمیتواند در مورد اصطلاحات پروازی قلم بزند زیرا در این مورد تخصصی ندارد اما یک خلبان که متخصص این کار است اگر ذوق نوشتن را داشته باشد میتواند با برقرار کردن ارتباط پرواز با نوشتن، لحظاتی را در ذهن خواننده هنگام خواندن کتاب به وجود بیاورد که بسیار لذت بخش و ورای تصور او خواهد بود.
کتابهایی که در مورد دوران دفاعمقدس نوشتهام در مقایسه با تالیفات دیگر نویسندگان عادی در این حوزه، تفاوتهایی دارد و علت آن هم ایجاد ارتباط و درک تخصصی و تصور آن لحظاتی است که رزمندگان ما دفاع کردند، جنگیدند، ایثار کردند و حتی جان خود را فدای آرمانهایشان کردند تا دشمن نتواند نفس راحتی بکشد و این تصور برای افراد عادی که تخصصی در این حوزه نداشته یا ندارند بسیار سخت است.
همه آثاری که به چاپ رساندهام فقط در حوزه پرواز نیست، چون بیشتر استادان بنده خلبان بودند و خاطراتی را بیان میکردند، بعد از فارغ التحصیلی از دانشگاه افسری امام علی (ع) و شروع فعالیتم در سال 1381، در اولین یگان خدمتیام که پایگاه هوانیروز کرمانشاه بود، جرقه نویسندگی در ذهنم زده شد و شروع به جمعآوری خاطرات و نوشتن کردم و هنوز هم در حال نویسندگی هستم.
نظر شما