در نشست نقد مجموعه شعر "مهدی فرجي" در سرای اهل قلم عنوان شد
شاعری را نمی توان با دانشگاه و در کارگاه تولید کرد
سلسله نشست های سرای اهل قلم روز گذشته با نقد وبررسی مجموعه شعری از "مهدی فرجی" برگزار شد. در اين نشست سيامك بهرامپرور و مژگان عباسلو به عنوان منتقد، تصريح كردند كه شاعری یک موهبت الهی است و شاعری را نمی توان با دانشگاه و کارگاه تولید کرد. آنها معتقدند كه شعرهای فرجی، جوششی و سرشار از پختگی است.
در ابتدای جلسه عباسلو درباره این مجموعه شعر گفت: این مجموعه برگزیده دومین جشنواره بین المللی شعر فجر شده و شاعر چندین جایزه ادبی دیگر را نیز دریافت کرده است.
سپس فرجی به خوانش شعری از مجموعه خود پرداخت و گفت: تنها کتابی که پس از سال 82 منتشر کردم این کتاب بود؛ در حالی که در فاصله سال 79 تا 82 چهار عنوان مجموعه شعر از من منتشر شد که این شاید نشانه سهلانگاری یا با نگاهی خوشبینانه پرکاری من در آن دوره باشد.
بهرامپرور، منتقد نيز گفت: تردیدی نیست که شاعری یک موهبت الهی است و شاعری را نمی توان با دانشگاه و کارگاه تولید کرد، اما خط تولید شعر را می توان از این طریق راه انداخت.
وی ادامه داد: مهدی فرجی غریزیترین شاعری است که تاکنون دیدهام. بیشتر شعر های وی «جوششی» است. البته در شعرهای اخیرش پختگی بیشتری دیده میشود.
بهرام پرور سپس با بیان مولفه های شعری فرجی سخنان خود را این گونه ادامه داد: سادگی بیان اولین مشخصه شعری فرجی است. وی به زبان عامیانه تعلق خاطر خاصی دارد چنانکه به سادگی شعرش را به ترانه می کشاند.
بهرام پرور سلامت زبانی را دومین ویژگی شعر فرجی برشمرد و افزود: فصاحت صفتی است که درباره اکثر شعرهای وی صادق است. ولي صداقت او به بافت زبانی شعرش آسیب نمی رساند.
این منتقد شعر ادامه داد: شاعرانگی فرجي متکی به ظرافت های كار اوست که با طنزی مناسب کلمات را کنار هم می نشاند.
وی با اشاره به تصویرسازیهاي فرجي تصریح کرد: استقلال نسبی ابیات نیز از دیگر مولفه های شعری این شاعر است و در غزل هایش می توان ابیاتی را یافت که به تنهايی قابل خوانش هستند و معنا دارند. این امر حتی در شعرهای رواییاش صادق است.هرچند روایتهای وی، داستانی نیستند؛ بلکه روایت حس و حال شاعرانهاند.
بهرام پرور در پایان سخنانش گفت: شعر های فرجی همیشه عاشقانه هستند. او حتی هنگامی که سراغ شعر آیینی میرود، تغزلی میسراید. کارکرد موسیقی در شعر فرجی نیز حساب شده است و از موسیقی وزنی استفاده میکند.
مژگان عباسلو دیگر کارشناسی بود که این مجموعه و شاعر آن را ستود و گفت: فرجی به خوبی ظرفیتهای کلاسیک غزل را میشناسد و از قالب غزل برای تازه سرودن استفاده میکند.
وی ادامه داد: در اين كتاب، به طور کلی با کمترین تلاش برای تغییر ساختار و فرم از سوی شاعر مواجه هستیم؛ اما این اشعار با اقبال بسیار خوبی روبهرو میشوند و مخاطب احساس میكند که غزل تازهای را شنیده است.
عباسلو ادامه داد: شعرهای فرجی در همه شرایط عاشقانه هستند؛ حتی در شعرهایی با گرایش اجتماعی از این شاعر، باز هم مخاطب با زبان تغزلی رو به روست و حس همدردیاش برانگیخته میشود.
وی نیز روزمره بودن واژهها و سادگی آنان را از دیگر نقاط قوت شعر دانست و افزود: تفاوت عاشقانههای فرجی با غالب شعرها و ترانههای عاشقانه امروز این است که شاعر بدون نفرین و ناله میسراید.
سپس بهرامپرور با نقد 5 شعر از این مجموعه فرازهای شاعرانه این کتاب را بررسی و به برخی نکات از نظر ساختاری و فرمی اشاره کرد.
وی در بخشی از سخنانش گفت: شعر فرجی با روایت داستانی آمیخته نیست بلکه روایتی پنهان را تصوير مي كند.
نظر شما