شيرمرز به خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، گفت: در اين اثر پژوهشي آراي منتقدان مختلف را درباره «كمدي» گردآوري كرده‌ام، كه طي آن به تعريف جامعي از «كمدي» دست يافته‌ام.

وي ادامه داد: كتاب شامل چند بخش است و ابتدا از يونان و روم باستان آغاز مي‌شود كه طي آن آثار چهار نويسنده روم باستان «آريستوفان»،‌ «مناندر»، ‌«پلوتوس» و «ترنس» تحليل و بررسي مي‌شود.

شيرمرز افزود: كتاب با بررسي آثار اوايل دوره رنسانس ادامه پيدا مي‌كند كه در اين مبحث به يك كمدي‌نويس اسپانيايي به نام «لوپه دو وگا» پرداخته‌ام. اين نويسنده در آثارش به تاثير از نوشته‌هاي روم باستان نوعي نوآوري دارد.

وي گفت: پرداختن به كمدي‌نويس مشهور «ويليام شكسپير» كه بسيار از پلوتوس و ترنس رومي وام گرفته بخش ديگر كتاب است. در اين قسمت تحليلي هم از تراژدي ارايه شده است.

شيرمرز اضافه‌كرد: «بن جانسون» كمدي‌نويس ديگري است كه آثار او و تاثيرپذيري وي از پلوتوس در اين اثر بررسي شده. «مولير» و تاثيري كه از كمدي‌نويسان روم باستان گرفته بخش ديگر كتاب را تشكيل مي‌دهد.

وي ادامه داد: اين تغييرات در اين مجموعه پژوهشي بررسي شده تا تاكيدي باشد بر اين موضوع كه كمدي در دوران‌هاي مختلف تعريف‌هاي متفاوتي داشته و تعريف مطلق و فيلسوفانه‌اي نمي‌توان از آن ارايه كرد.

به گفته شيرمرز، دوران بازگشت بخش ديگر كتاب «كمدي» است كه در آن آثار «ويليام كانگريو» كه سنت‌هاي نمايشنامه‌نويسي روم باستان را زنده كرد مورد بررسي قرار مي‌گيرد. بعد از او در ايتاليا كمدي‌نويسي داريم به نام «آر يو ستو» كه يك نمايشنامه نوشته ولي همين اثركمدي را كه بعد از كانگريو هجوگونه شده بود، جديت بخشيد.

وي با بيان اينكه در دوران بازگشت به آثار «ايبسن» كه هفت اثر نوشته تمركز كرده‌ام، گفت: جنبه‌هاي مختلف آثار اين نويسنده كه هيچ وقت مورد توجه قرار نگرفته و شيوه كمدي‌نويسي وي در اين بخش بررسي مي‌شود او سنت‌ها و نگاه كلاسيك كمدي‌نويسي را وارد دنياي مدرن كرد. در اين بخش به كمديا دلارته هم پرداخته‌ام.

شيرمرز ادامه داد: بعد از بررسي آثار ايبسن به نمايشنامه‌نويسان و آثار قرن بيستم پرداخته‌ام. در اين قرن شاهد يك بي‌سبكي هستيم يعني همه نمايشنامه‌نويسان اين قرن در عين حال كه تمام شيوه‌هاي نمايشنامه‌نويسي قبل از خود را به شكل طبقه‌بندي شده در آثار خود دارند به هيچ كدام از آنها متعلق نيستند. اين بي سبكي باعث پديد آمدن شاخه‌هاي مختلف كمدي با توجه به ساختار اجتماعي و سياسي مي‌شود. به طور نمونه مي‌توان از كمدي سياه كه در اين دوران ظهور كرد، نام برد.

وي گفت: «جرج برنارد شاو» نمايشنامه‌نويسي است كه در اين قرن ظهور كرده و 52 اثر دارد كه تعداد زيادي از آنها كمدي است. شيوه سياسي‌نگري برنارد شاو و عمق نگاه او به مسايل هنري، فرهنگي، تاريخي و شيوه نوشتن او در فضاي كه زندگي مي‌كرد در اين اثر مورد نقد و تحليل قرار گرفته است. او طي كتابي درباره آريستوفان تاثيرپذيري خود را از اين كمدي‌نويس اعلام كرده است.

شيرمرز افزود: در اين قرن به كمدي در سينما هم پرداخته‌ام چون در اين قرن تئاتر و سينما با هم همزيستي دارند و از هم تاثير گرفته‌اند.

به گفته وي، اين كتاب با يك نتيجه‌گيري، چكيده مطالب همه دوران، تعاريفي كه از كمدي ارايه شده، پايان يافته. برش و قطعاتي از نمايشنامه‌ها و عكس هم ضميمه اثر است.

شيرمرز ادامه داد: دوازه سال براي نوشتن اين اثر پژوهشي وقت صرف كرده‌ام. اين اثر پس از تركيب‌بندي كه فكر مي‌كنم ۶ ماه طول بكشد از سوي انتشارات قطره روانه بازار كتاب مي‌شود.

وي افزود: نوشتن كمدي بسيار دشوارتر و عميق‌تر از تراژدي است، تراژدي‌نويسان كمتر به واقعيت و لايه‌هاي زيرين موضوع نزديك مي‌شوند. كمدي در سطي بالاتري از تراژدي قرار دارد و من شخصا به اينگونه آثار علاقه‌مندم. در واقع كمدي را انتخاب كردم تا تراژدي را بهتر درك كنم.