به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، قیصر امین‌پور، شاعر و نویسنده، رباعی و دوبیتی‌سرا، خالق شعرهای شیرین کتاب فارسی در دوره‌های مختلف تحصیلی ماست. شعرهایی که بارها سرِ کلاس آن‌ها را بلند خوانده‌ایم، حفظ‌شان کرده و از رویشان مشق نوشته‌ایم. امروز بهانه‌ای است که با خواندن شعری از کتاب ششم دبستان، بی‌آنکه تکلیف و مشق و امتحانی در کار باشد، از شاعری که در سال ۱۳۶۸ موفق به کسب جایزه نیما یوشیج، موسوم به «مرغ آمین بلورین» شد، یاد کنیم.
غنچه با دلِ گرفته، گفت:
«زندگی
لب ز خنده بستن است
گوشه ای درون خود نشستن است.»
گل به خنده، گفت:
«زندگی شکفتن است
با زبانِ سبز، راز گفتن است.»
گفت‌وگوی غنچه و گل از درون باغچه
باز هم به گوش می‌رسد
تو چه فکر می‌کنی؟
راستی کدام یک درست گفته‌اند؟
من که فکر می‌کنم
«گل» به رازِ زندگی اشاره کرده است
هر چه باشد او گل است
گل، یکی دو پیرهن
بیشتر ز غنچه پاره کرده است.
قیصر امین‌پور در دوم اردیبهشتماه ۱۳۳۸ در گُتِوَند استان خوزستان به دنیا آمد. در سال ۱۳۵۷ در رشته دامپزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شد و پس از مدتی از تحصیل در این رشته انصراف داد. او در سال ۱۳۶۳ بار دیگر، اما در رشته زبان و ادبیات فارسی به دانشگاه رفت و این رشته را تا مقطع دکترا گذراند و در سال ۱۳۷۶ از پایان‌نامه دکترای خود با راهنمایی محمدرضا شفیعی کدکنی با عنوان «سنّت و نوآوری در شعر معاصر» دفاع کرد. پایان‌نامه او در سال ۱۳۸۳ از سوی انتشارات علمی و فرهنگی منتشر شد.
امین‌پور، شاعری بود که زندگی را در شکوفایی و سرسبزی می‌دید؛ انگار او شکوفایی را عمیق‌تر و اندیشه‌ورزانه‌تر از هر عنصر دیگری در زندگی می‌دانست و این را از کودکان و نوجوانان درخواست می‌کرد که به امر شکفتن توجه کنند. باید اشعار بیشتری از قیصر امین‌پور خواند تا این جهان‌بینی را بهتر لمس کرد.
نظر شما