به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از آرت‌نت؛ نشر کتاب‌های هنری، چند ماه اول سال میلادی ۲۰۲۴، شاهد انتشار آثار تاریخی و علمی متعددی بود. در اینجا نگاهی داریم به بخش اول این آثار، از کاوش عمیق در «مجموعه هنری ذهنی ویلیام روبین» تا «بازنگری در آثار وینسنت ون گوگ» و «کاوشی تحریک‌آمیز در هنر به‌عنوان اعتراضی در اروپای شرقی و غربی». خوش آمدید به دنیای ادبیات هنری.
«زنان در هنر؛ از نوع به شخصیت» هلن روزناو
۸۰ سال پس از انتشار کتاب تاریخ‌نگار هنر هلن روزناو با عنوان «زنان در هنر؛ از نوع به شخصیت»، نسخه جدید این کتاب منتشر شده است که تأثیر قابل توجه روش‌های نوآورانه مبتنی بر جنسیت او بر رشته تاریخ هنر را به وضوح نشان می‌دهد. این کتاب در نسخه جدید همراه با مقاله مقدماتی گریسلدا پولوک در مورد روش‌ها، ایده‌ها و استدلال‌های اصلی روزناو است که یک روایت شخصی از دوران شاگردی آدرین ریفکین و تحقیقات جدید در مورد تجربه‌های روزناو به‌عنوان یک پناهنده در بریتانیا را نشان می‌دهد.
هلن روزناو نوآوری‌های هیجان‌انگیزی در روش‌های تاریخ هنر به همراه خود آورد. تنها روزناو بود که جنسیت را در تحلیل‌های خود متمرکز کرد. نتیجه این رویکرد، کتاب «زنان در هنر؛ از نوع به شخصیت» است و همچنان به همان اندازه که در سال ۱۹۴۴ منتشر شد، اهمیت دارد. روزناو در این کتاب از مباحث معاصر جنسیت در انسان‌شناسی، فلسفه، جامعه‌شناسی، حقوق، الهیات، تاریخ و ادبیات استفاده کرده است. در این جلد جدید، متن علمی و در دسترس روزناو با یادنامه‌ای شخصی از آدرین ریفکین که زمانی شاگرد او بوده، تحقیقاتی جدید در مورد تجربه پناهندگی توسط ریچل دیکسون و پرتره‌ای از روزناو توسط گریزلدا پولوک به مناسبت هشتادمین سالگرد انتشار همراه شده است. در نسخه جدید، متن اصلی با تصاویر رنگی به‌طور غنی تزئین شده است، پولوک خوانشی جدید از جنبه‌های کلیدی روش‌ها، مفاهیم، استدلال‌ها و تفسیرهای روزناو برای آثار هنری معروف ارائه می‌دهد و جایگاه «کتاب کوچک ۱۹۴۴» روزناو را در تاریخ‌نگاری‌های تاریخ هنر پیشرفته تثبیت می‌کند.
«شاهکارها: مجموعه ویلیام روبین» فیلِس هتیس روبین
این تک‌نگاری جذاب، نامه‌ای عاشقانه به ویلیام روبین، مدیر فقید موزه هنر مدرن است که توسط همسرش، فیلِس هتیس روبین، گردآوری شده است. این کتاب حاصل سال‌ها تلاش است که جزئیات زیادی در آن به چشم می‌خورد. از عکس‌هایی که ازدواج، سفرهای جهانی و زندگی با دخترشان بئاتریس را نشان می‌دهد، تا روابط عمیقی که روبین با هنرمندانی مانند پابلو پیکاسو، ریچارد سرا و فرانک استلا داشته، در این کتاب آمده است. در این کتاب، نویسنده و سردبیر مجله نیویورکر، بنیان‌گذار گالری نوئه و دلال‌های هنری مقالاتی پرشور و شخصی ارائه داده‌اند.
همان‌طور که هتیس روبین می‌نویسد: «خواننده دعوت می‌شود تا در گفت‌وگویی بصری میان آثار هنری، چه مدرن یا قبیله‌ای، معاصر یا متعلق به گذشته، شرکت کند. خواننده می‌تواند زبان دیدن را تجربه کند و با مشاهده دقیق آثار، دست هنرمند را احساس کند و تکامل هنر او یا او را تصور کند.»
تقریباً دو دهه پس از درگذشتش، ویلیام روبین همچنان چهره‌ای برجسته در داستان هنر آمریکا است. روبین که یک زیباشناس همه‌فن‌حریف بود، در نیمه دوم قرن بیستم به تدریس، جمع‌آوری، نمایش و نگارش درباره هنر پرداخت. اما موقعیت او به‌عنوان پدیدآورنده در موزه هنر مدرن نیویورک از سال ۱۹۶۸ و سپس مدیر بخش نقاشی و مجسمه‌سازی، جایی بود که او توانست اشتیاق هنری خود را به‌طور کامل به نمایش بگذارد.
روبین که فردی جاه‌طلب و استراتژیک بود، گاهی نظرات و باورهای خود را با صراحت و تجویزگرانه بیان می‌کرد، اما عشق او به هنر نقطه‌محور زندگی خصوصی و حرفه‌ای‌اش بود. او در گفت‌وگو با نویسنده گفته است: «اگر اثری به شما نزدیک شود، با تمام وجود می‌آید، یک‌باره و همه‌جانبه.» این جمله شاید توصیف‌کننده خود روبین نیز باشد.
روبین مجموعه موزه هنر مدرن را با دریافت یا خرید مجموعه‌های خصوصی مهم، از جمله مجموعه‌های جان هی ویتنی و پگی و دیوید راکفلر، متحول کرد. او همچنین هدایا و آثار مهمی مانند گیتار پابلو پیکاسو را برای این موزه دریافت کرد. او نمایشگاه‌های پیشگامانه‌ای از جمله «دادا، سوررئالیسم و میراث آنها»، «پابلو پیکاسو: یک بازنگری» و «سزان: آثار متأخر»، که نزدیک به نیم میلیون بازدیدکننده داشت در موزه هنر مدرن برگزار کرد.
این کتاب نمایی جذاب از طبقات بالای دنیای هنر، زندگی روبین و مجموعه‌ای که او گردآوری کرده ارائه می‌دهد، در حالی که مسائل مهم‌تری را درباره میراث هنر غربی و دین آن به دستاوردهای هنری مردم بومی برجسته می‌کند. کتاب همچنین توجه خواننده را به قدرت و نفوذ روبین در دنیای هن رو این‌که چگونه او خود به این نابرابری آگاه بود و در نهایت جای خود را برای نسل‌های جدید باز کرد جلب می‌کند. این تصمیم او، میراثش را ماندگار کرد و پیام مهمی برای آینده هنر به جا گذاشت.
«ونگوگ و پایان طبیعت» مایکل لوبل
وینسنت ونگوگ معمولاً به‌عنوان نقاش طبیعت شناخته می‌شود؛ سروها، شب‌های پرستاره و مزارع گندم تصویری رایج از آثار او هستند. اما مایکل لوبل، نویسنده و استاد دانشگاه، دیدگاهی متفاوت درباره این هنرمند ارائه می‌دهد و نشان می‌دهد که آثار ونگوگ اغلب تحت تأثیر انقلاب صنعتی‌ای بود که او در زمان آن زندگی و کار می‌کرد. اگرچه ونگوگ به‌طور مستقیم مانند کلود مونه یا کامی پیسارو به چشم‌انداز صنعتی نپرداخت، اما برخی از آثار او کارخانه‌ها، معادن زغال‌سنگ و دودکش‌ها را به تصویر کشیدند. حتی موادی که او برای خلق آثارش استفاده می‌کرد، به گفته لوبل، تحت تأثیر صنعتی شدن بود.
«ونگوگ و پایان طبیعت» با استفاده از پژوهش‌های تاریخی و تحلیل‌های مشاهداتی، بازنگری تازه‌ای در کارنامه هنری این نقاش برجسته ارائه می‌دهد. این کتاب نشان می‌دهد که چگونه تعامل ونگوگ با عصر صنعتی بر سبک هنری او تأثیر گذاشت و به‌نوعی پیش‌بینی تهدیدهای تغییرات اقلیمی و تخریب محیط‌زیست بود.
وینسنت ونگوگ اغلب به‌عنوان نقاش طبیعت بکر شناخته می‌شود که قدرت آثارش را از مواجهه مستقیم با چشم‌اندازهای دست‌نخورده پدید می‌آید اما مایکل لوبل این دیدگاه رایج را به چالش می‌کشد و نشان می‌دهد که تصاویر ونگوگ جدا از دوره صنعتی مدرنی که در آن زندگی می‌کرد، نیستند؛ از کارخانه‌ها و آسمان‌های آلوده گرفته تا معادن زغال‌سنگ و کارخانه‌های گازسازی. او نشان می‌دهد که هنر ونگوگ نه‌تنها موضوعات خود، بلکه حتی مواد اولیه‌اش را نیز از زباله‌ها و آلودگی‌های این دوره گرفته است. لوبل تأکید می‌کند که تعامل ونگوگ با واقعیت‌های زیست‌محیطی زمانش، هشدارهای مکرری درباره تهدیدهای تغییرات اقلیمی و نابودی اکولوژیکی که امروز با آنها روبه‌رو هستیم، به همراه دارد.
«ونگوگ و پایان طبیعت» با رویکردی رادیکال تقریباً کل دوره حرفه‌ای این هنرمند را مورد بازنگری قرار می‌دهد و به بررسی فرآیند هنری، انتخاب مواد، و برخی از شناخته‌شده‌ترین و محبوب‌ترین آثار او می‌پردازد. این کتاب با ترکیب حس ضروری زیست‌محیطی معاصر و خوانش‌های جسورانه از آثار یکی از تحسین‌شده‌ترین هنرمندان جهان، پژوهش‌های تاریخی دقیق و تحلیل‌های تیزبینانه را درهم‌می‌آمیزد و پرتره‌ای روشنگرانه از هنرمند و دنیای در حال تغییر او ارائه می‌دهد.
نظر شما