به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، دومين نشست "حكايت شعر" با محوريت بررسي كارنامه شعر انقلاب "محمود سنجري"  با حضور شاعران و منتقدان، احمد نادمي و اسماعيل اميني عصر چهارشنبه 28 ارديبهشت 90 در دفتر شعر مركز آفرينش‌هاي ادبي حوزه هنری برگزار شد.

در ابتداي اين نشست، احمد نادمي، سنجري را شاعري متمايز با نگاهي متفاوت خواند و گفت: مخاطب با خواندن اشعار سنجري لذتي تمام نشدني را تجربه مي‌كند. زيرا اشعار وي داراي تمايزي بارز با ديگر شاعران است و ذهن مخاطب را با دل مشغولي رو به رو مي‌كند. 

این شاعر افزود: پيش از اين در نشست نخست "حکایت شعر" وقتي از شعر "قربان وليي" سخن مي‌گفتم از يك تقسيم‌بندي كلي در شعر مدد گرفتم كه اين تقسيم بندي براي درك شعر محمود سنجري بسيار راهگشاست و آن دو رويكرد "شعر واقعيت" و "شعر حقيقت" است كه سنجري را مي‌توان در زمره شاعران "شعر حقيقت" قرار داد. 

نادمي در ادامه به ويژگي شعر سنجري اشاره كرد و گفت: شعر سنجري راه به جهاني مي‌برد كه خصلتي اساطيري دارد و از اين لحاظ ميراث دار شعر سنتي ‌است. در حقيقت جهان شعر سنجري معنا كننده جهان واقعيات است و با جدا كردن زمان و مكان از واقعيات، به انكشاف حقايق دست مي‌يازد. براي همين است كه در شعر‌هاي او پديده‌ها با اسم‌هاي معنا حضور مي‌يابند. 

وي افزود: برخورد سنجري با هر پديده‌اي، حقيقت عيني را رمز پندارانه به حقيقت ذهني خود بدل مي‌سازد و به زعم خويش، سوي "شعر كامل"مي‌رود.

احمد نادمي درباره نقطه تمايز آثار سنجري تصريح كرد: سنجري در پي‌ افشا و انكشاف راز‌هاي جهان نيست و همين نكته، نقطه تمايز شعر او با "شعر حقيقت" قربان وليي است كه از كيفيتي راز گشايانه برخوردار است. سنجري براي تاكبد بر حيثيت رازورزانه شعرش، از كارايي و اهميت نام‌گذاري در شعر بهره مي‌گيرد. 

وی ادامه داد: سنجري با استفاده از واژه‌هايي كه در فلسفه و حكمت شرقي به مثابه يك كليد واژه عمل مي‌كنند علاوه بر اين كه شعرش را منسوب به شعر "حكمي" مي‌سازد، از رازناكي اين واژه‌ها به شعر خويش رنگ مي‌بخشد. اين وضعيت، نشانگر جهان بيني شخصي شاعر است كه مجموعه‌اي از فرهنگ‌ها را در اشعار خود مي‌گنجاند. 

اسماعیل امینی، به عنوان دومين سخنران دومين نشست "حكايت شعر" با نگاهي به اشعار "محمود سنجري"، در ابتدا نقدي به نگاه نقادان عرصه شعر وارد كرد و گفت: امروزه بر هيچ كس پوشيده نيست كه يكي از مولفه‌هاي اصلي رشد و بالندگي ادبيات و مانايي و پويايي فرهنگ‌ها در هر جامعه‌اي نقد و نقدنويسي است. 

وی ادامه داد: اما بسياري از نقادان ما در نقد اثر آنچه را كه خود درست مي‌پندارند ملاك تشخيص قرار مي‌دهند و از شاعران مي‌خواهند كه آن گونه شعر بسرايند كه دلخواه آن‌هاست.

امینی افزود: برخي انتقاد‌ها بيانگر كم اطلاعي يا مطالعه نكردن آثار مورد نقد است. گواه اين مساله را مي‌توان در نقد‌هاي كه بر تاريخ شعر فارسي يا اشعار حاضر وارد شده است، ديد.

این شاعر و منتقد در ادامه نقد منتقدان تصريح كرد: منتقدان نبايد با شتابزدگي و نگاه به زبان و يافته‌هاي شاعرانه، سراغ تشخيص خوب يا بد بودن شعر بروند. 

امینی خاطرنشان كرد: اگر مشاهده ما از جهان يكسان بود نيازي به كار هنري نبود. متاسفانه نقادان همه نگاه‌ها و افكار را به يك سو سوق مي‌دهند. ادامه اين روند پيامدي جز نابودی هنر ندارد.

وي با اشاره به اشعار محمود سنجري گفت: شعر او داراي شگفتي است و هر سبك شعري وي با توجه به زيبايي و جهان بيني مشترك داراي تفاوتي مشهود است.

اين شاعر و منتقد با اشاره به پوشيدگي در اشعار سنجري به عنوان يك ويژگي ادامه داد: شعر سنجري داراي زيباشناسي و پوشيدگي است و هيجاني دارد كه باعث تحريك انديشه مي‌شود و بر رازوارگي جهان تاكيد دارد.
 
وی افزود: اين اشعار به حل مساله در جهان اشاره ندارند. بلكه با پوشيدگي در اشعار، مخاطب را به سوي انديشيدن سوق مي‌دهند. 

امینی گفت: سنجري شاعري معنوي و مفهوم گراست. شاعري كه رويكردش به شعر، نه از روي تفنن و دل‌مشغولي، بلكه به خاطر تعهد به حقيقت، انساني است.

وي با اشاره غزلیات سنجری افزود: این شاعر چون بسياري از شاعران هم عصر خويش سخت متاثر از گويش سبكي و زباني شاعراني چون "سپهري"، "بيدل"، و "حافظ" است و در غزل به سبك نو كلاسيك گرايش دارد كه اين هم امري بديهي و طبيعي است.

در پایان این نشست محمود سنجری ابیاتی از اشعار جدید خود را برای میهمانان حاضر در دومين نشست "حكايت شعر" خواند.