مجسمه شاعر روسی، برنده جایزه ادبی نوبل در مرکز شهر مسکو، پایتخت روسیه قامت افراشت./
هر چند ساخت مجسمه از چند سال قبل ساخته شده بود، ولی بوروکراسی برخی مسوولان نصب آن را به تعویق انداخته بود. هزینه ساخت مجسمه را فرانگلیان خود پرداخته و مجسمهساز گفته که این هدیه او به اهالی شهر مسکو و مهمانان بازدیدکننده از این شهر بوده است.
در این مراسم یونگی راین، شاعر و پروفسور انستیتو جهانی ادبی ماکسیم گورکی که برودسکی او را استاد خود میخواند، نیز شرکت داشت و مجسمه با استقبال این شاعر نيز روبه رو شد.
ژوزف برودسکی(1940-1996) در شهر سنپترزبورگ روسیه در خانواده فرهنگی به دنیا آمد، وی شعر و داستانهای خود را به دو زبان روسی و انگلیسی مینوشت. در سال 1972 این شاعر به آمریکا مهاجرت کرد. ایستگاه در بیابان (1967)، پایان قرن زیبا، بخشی از سخنرانی (1972)، اورانیا(1987) از مهم ترین مجموعه های این شاعر محسوب می شوند که به زبان انگلیسی در آمریکا منتشر شدهاند.
در سال 1987 این شاعر جایزه نوبل را در بخش ادبیات به خاطر تصویرهای شاعرانه و موضوع سیاسی و انعکاس آنها در شعرهای خود دریافت کرد. تا سال 1987 آثار او در اتحاد شوروی منتشر میشدند. «تا دمی که خاک بر لبهای من فرو نریخته از زبان من واژه تشکر و سپاس موج میزند» از مهم ترین سروده اوست که در میان مردم جايگاهي خاص دارد. آنا اخماتاوا، از شاعران معروف نوگرای روسیه به اشعار این شاعر بهای زيادي داده است.
این شاعر در سال 1996 در نیویورک درگذشت و در ونیز ایتالیا به خاک سپرده شد. تاسیس آکادمی روسیه در رم ایتالیا از خدمات ارزنده این شاعر است که هدف عمده آن تشویق و حمایت از شاعران روسی است.
گزارشگر: شاه منصور شاه میرزا
نظر شما