خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ـ نهج‌البلاغه، امام علي(ع): و به فرزند خود حسن (ع) فرمود: پسرم چهار چيز از من بياد دار و چهار ديگر به خاطر سپار كه چند كه بدان كار كني از كرده خود زيان نبري.
گرانمايهترين بينيازي خرد است و بزرگ‌ترين درويشي بي‌خردي است و ترسناك‌ترين تنهايي خودپسندي است و گرامي‌ترين حسب (تبار) خوي نيكوست.
پسركم از دوستي نادان بپرهيز، چه او خواهد كه تو را سود رساند ليكن دچار زيانت گرداند و از دوستي بخيل بپرهيز، چه او آنچه را سخت بدان نيازمندي از تو دريغ دارد و از دوستي تبهكار بپرهيز كه به اندك بهايت بفروشد و از دوستي دروغ‌گو بپرهيز كه او سراب را ماند، دور را به تو نزديك و نزديك را به تو دور نماياند.
***
و فرمود: شما را به پنج چيز سفارش ميكنم كه اگر براي دسترسي بدان رنج سفر را بر خود هموار كنيد، در خور است.
هيچ يك از شما جز به پروردگار خود اميد نبندد و جز از گناه خود نترسد، و چون كسي را چيزي پرسند كه نداند شرم نكند كه گويد ندانم و هيچ كس شرم نكند از آن كه چيزي را كه نميداند بياموزد و بر شما باد به شكيبايي كه شكيبايي ايمان را چون سر است تن را و سودي نيست تني را كه آن را سر نبود و نه در ايماني كه با شكيبايي هم‌بر نبود.
***
مردم سه دستهاند: دانايي كه شناساي خداست، آموزندهاي كه در راه رستگاري كوشاست، و فرومايگاني رونده به چپ و راست كه درهم آميزند و پي هر بانگي را گيرند و با هر باد به سويي خيزند. نه از روشني دانش فروغي يافتند و نه به سوي پناهگاهي استوار شتافتند...
دانش به از مال است كه دانش تو را پاسبان است و تو مال را نگهبان. مال با هزينه كردن كم آيد و دانش با پراكنده شدن بيفزايد و پرورده مال با رفتن مال - با تو - نپايد...
شناخت دانش، دين است كه بدان گردن بايد نهاد. آدمي در زندگي به دانش طاعت - پروردگار - آموزد و براي پس از مرگ نام نيك اندوزد و دانش فرمان‌گذارست و مال فرمان‌بردار...
گنجوران مال‌ها مردهاند گر چه زندهاند و دانشمندان چندان كه روزگار پايد، پايندهاند. تنهاشان ناپديدار است و نشانههاشان در دل‌ها آشكار.
پنجشنبه ۲۶ خرداد ۱۳۹۰ - ۰۸:۰۰
نظر شما