سجادی در گفتوگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) گفت: به‌طور طبیعی پرداختن به موضوع انتظار و مهدویت در شعر معاصر و به ویژه چند دهه اخیر بیش از گذشته بوده است.
اين شاعر متعهد توضیح داد: برهمین اساس و به دلیل متفاوت بودن حال و هوای اشعار چه از نظر زبانی و چه از نظر مفهومی نمی‌توان مقایسه دقیقی میان اشعار انتظار در زمان گذشته و معاصر صورت داد.
این شاعر آیینی افزود: بنابراین از جهت کمی شعر انتظار در دوره معاصر جایگاه بالاتری از شعر انتظار در زمان گذشته دارد. اما از نظر کیفی بسیار زود است که بخواهیم جایگاه آن‌را بررسی کنیم و این کار نیازمند گذشتن زمان بیشتری است.
وی درباره مهم‌ترین آسیب در شعر انتظار اظهار داشت: صمیمیت بیش از اندازه با موضوع انتظار به شعر آسیب می‌رساند. به عنوان مثال بسیاری از شاعران واژه‌هایی چون «آقاجون» را به‌کار می‌گیرند و این در شان شعر آیینی و شعر انتظار نیست.
وی در پایان گفت: به‌طور کلی در شعر آیینی و شعر انتظار که از زیرمجموعه‌های آن به حساب می‌آید رعایت ادب و احترام اساسی‌ترین اصل است و نباید احساس نزدیکی به ائمه‌اطهار(ع) سبب شود تا با زبانی غیر شایسته و غیرمحترمانه درباره این افراد به سرایش شعر یا نوشتن هر مطلب دیگری بپردازیم.
جمعه ۲۴ تیر ۱۳۹۰ - ۰۸:۰۰
نظر شما