به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از ونكوور سان، مارک بوری نویسنده، تاریخ نگار و مدرس دانشگاه کارلتون در کتابی با عنوان «مه جنگ» تلاش کرده جریان سانسور مطبوعات و رسانه ها در جریان جنگ جهانی دوم را تشریح کند.
او در کتاب خود به جریانات مختلف سانسور اخبار جنگ اشاره مي‌كند و می گوید که حکومت های آن زمان می توانستند روزنامه ها، مجله‌ها، رادیو و تلویزیون را به سادگی سانسور كنند ولی در حال حاضر و با وجود اینترنت، امکان قطع کردن جریان اطلاعات عملی بسیار مشکل است. بوری می‌نویسد: «فکر نمی کنم که امروز بتوان اینترنت را سانسور کرد.حکومت ها نه تنها بعد از جنگ دوم جهانی بلکه بعد از بهار عربی فهمیده اند که سانسور واقعا کارایی ندارد.»
نکته قابل توجه اینکه این تاریخ نگار کانادایی که تا کنون چندین کتاب نوشته و برای روزنامه های مختلف از جمله تورنتو لایف، گلاب اند میل و هافینگتون پست کانادا مقاله می نویسد، معتقد است در طول جنگ جهانی دوم، جریان اطلاعات از سوی حکومت ها وضعیت به مراتب بهتری از امروز داشت. او می‌نویسد: «خبرنگاران بیشتر وقت ها می‌توانستند به اتاق وزرا بروند و با آنها گفت و گو کنند. به طور مثال، مکنزی کینگ نخست وزیر زمان جنگ (کانادا) به طور مرتب همه خبرنگاران را دعوت می کرد و با آنها گفت و گو می‌کرد. شهر بسیار کوچک تر بود ولی کنترل اطلاعات در آن ، بسیار کمتر از حال حاضر بود.»
این مدرس کانادایی در کتابش که اخيرا به بازار آمده سیستم جریان اطلاعاتی را در طول جنگ جهانی دوم به تصویر کشیده که ارتش ها به شدت از اطلاعات حفاظت می کردند و تمایل رسانه ها به مشارکت و همراهی با سانسور مستقلانه بود. بوری می نویسد: «کار سانسورچی ها این بود که اسرار و اطلاعات دولتی که برای نازی های قابل استفاده بود، منتشر نشود. رسانه ها نیز خودشان مایل به مشارکت در چنین سیستمی بودند.» او در عین حال می گوید:« بیشتر اوقات سانسورگران معتقد بودند که رسانه ها باید جزییات جنگ را منتشر کنند زیرا ارایه اخبار راست به مردم، به تلاش های حکومت در جنگ کمک می کرد.»
چهارشنبه ۲۵ آبان ۱۳۹۰ - ۱۴:۲۷
نظر شما