به گزارش خبرگزاری كتاب ایران (ایبنا)، آرام در تمام داستان‌های این مجموعه حضور دارد و گاه، علاوه بر خود او، نقش اعضای خانواده‌اش هم در داستان پررنگ می‌شود؛ شخصیت‌هایی كه نویسنده خود را در تمامی آن‌ها، هم حاضر و هم غایب می‌بیند. ویلیام سارویان معتقد است انسان‌ها بیش از ديگر موجودات جهان، جالب و سرگرم‌كننده هستند. از همین رو نويسنده اين كتاب، با روایت داستان‌هایی از انسان‌های اطرافش، سعی كرده سهم عظیمی از شادمانی خود را با مخاطب داستانش در میان بگذارد. 

این مجموعه متشكل از چهارده داستان كوتاه به هم پیوسته است به شکلی که می‌شود کتاب را یک رمان دانست. در این اثر ماجراهای داستانی، به ترتیب زمانی آورده شده است. مخاطب در ابتدای داستان با پسری 9 ساله به نام «آرام» روبه‌رو است و در داستان پایانی، آرام آنقدر بزرگ شده كه خانه را به سوی تشكیل یك زندگی مستقل ترك می‌كند. 

باوجود راوی كم سن‌وسال داستان، این كتاب، اثری برای كودكان نیست. «اسم من آرام» تصویری از زندگی مهاجران آمریكایی را به تصویر می‌كشد و «رویای آمریكایی» را از چشمان یك كودك نشان می‌دهد. 

آرام از میان شخصیت‌های متعدد و گاه خنده‌دار داستان، به معنای زندگی، شجاعت و همچنین قدرت رویاپردازی پی می‌برد. نویسنده از طریق این شخصیت، نه تنها داستان زندگی خود، بلكه تمامی مهاجران آمریكایی را به تصویر كشیده است.


«اسم من آرام» نوشته ویلیام سارویان، با ترجمه قاسم رستمی در 192 صفحه از سوی انتشارات «فرهنگ جاوید» منتشر شده است.

پیشتر نیز ترجمه‌ای از این کتاب با عنوان «نام من آرام است» با ترجمه بهزاد قادری در سال 1382 از سوی انتشارات «سپیده سحر» در ايران منتشر شده است.