«احمد اكبرپور»، در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، درباره انگيزه‌اش از نوشتن داستان‌هايي در حوزه‌ دفاع مقدس براي كودكان و نوجوانان گفت: جنگ پديده‌اي است كه عوارض آن تمام يك كشور را تحت تأثير قرار مي‌دهد. براي نوشتن از جنگ الزامي ندارد كه نويسنده، حضور در جبهه‌ها را تجربه كرده باشد. جنگ در سطحي گسترده يك كشور را در معرض تغيير قرار ‌مي‌دهد. علاوه بر اين، نويسنده مي‌تواند از طريق برادر، پدر، عمو و دوستان در معرض وقايع جنگ قرار بگيرد.

نويسنده «دنیای گوشه و کنار دفترم» افزود: من ضمن احترام گذاشتن به رزمندگاني كه در دفاع مقدس شركت داشته‌اند فكر مي‌كنم ضروري است كه ساير نويسندگان، حتي كساني كه تجربه مستقيمي از حضور در جنگ ندارند، با استفاده از قالب داستان از اين موضوع براي كودكان و نوجوانان بنويسند.

او در بخش ديگري از سخنانش گفت: كلمه «جنگ» هميشه تخيل مرا برانگيخته است و به جنگ احساس دين مي‌كنم؛ به اين معني كه بايد از اين رويداد عظيم بنويسم. ‌ اين احساس، شايد به دليل تأثير همه‌جانبه جنگ بر كشورمان باشد. هرچه هست، من هميشه دوست داشتم سه‌گانه‌اي با مضمون جنگ داشته باشم. «اگر من خلبان بودم» و «شب به‌خير فرمانده» ثمره‌ اين تصميم من هستند. طرحي نيز براي نگارش سومين داستانم با موضوع دفاع مقدس در دست بررسي دارم كه اميدوارم تا يكي دو سال آينده به نتيجه برسد.

«اكبرپور» يكي از دل‌مشغولي‌هايش را تأثيرات جنگ بر كودكان عنوان كرد و در توضيح آن گفت: بارها از خودم پرسيده‌ام كه جنگ با بچه‌ها چه مي‌تواند بكند، به عنوان مثال بسياري از كودكان در زمان جنگ پدرانشان را از دست مي‌دهند اما در «شب به‌خير فرمانده»، موضوع با اتفاقات عادي زمان جنگ كمي متفاوت است.

او درباره موضوع كتاب برگزيده «شب به‌خير فرمانده» اضافه كرد: قهرمان داستان، مادر و پايش را در جنگ از دست مي‌دهد و همين، موضوع را غريب‌تر مي‌كند. او هر روز به قاب عكس مادر نگاه مي‌كند و به او قول مي‌دهد انتقامش را از دشمن بگيرد اما در نهايت بخشش را انتخاب مي‌كند.

«اكبرپور» معتقد است كه در ادبيات، مضمون اهميت چنداني ندارد. او در اين‌باره توضيح داد: هر موضوعي را مي‌توان دستمايه آفرينش داستان قرار داد و همين تفاوت داستان با مقاله را شكل مي‌دهد. علاقه‌مندان ادبيات داستاني در نخستين مرحله، به دنبال كسب لذت به خواندن روي مي‌آورند و در مرحله دوم است كه نوع موضوع و اطلاعاتي كه از كتاب به‌دست مي‌آورند برايشان اهميت پيدا مي‌كند. كودك و نوجوان نيز به همين دليل كتاب مي‌خواند و به همين خاطر در نوشتن از جنگ بايد دقت كنيم كه داستان را با مقاله اشتباه نگيريم و هدفمان از داستان‌نويسي فقط انتقال اطلاعات به خواننده نباشد.

نويسنده «دختری ساکت با پرنده‌های شلوغ» در پايان هدفش را از پرداختن به موضوع جنگ اين‌گونه بيان كرد: من در داستان‌هايي كه با موضوع دفاع مقدس نوشته‌ام، به دنبال اين بوده‌ام كه مخاطب به يك كشف و شهود از جنگ برسد و به هيچ وجه قصد نداشتم كه كودك شناختي بيروني از اين واقعه به دست آورد. به‌طور كلي ادبيات كودك بايد به دنبال اين باشد كه با ايجاد تعامل با مخاطبان اين گروه سني، آنان را به شناختي غيرمستقيم از موضوعاتي چون جنگ برساند.