كامور بخشايش، نويسنده «خاطرات سید کاظم اکرمی» در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، ثبت خاطرات را راهكاري براي دست يابي به صحت و سقم وقايع خواند و گفت: بيشتر افراد خاطرات را از ديدگاه شخصي خود بيان مي‌كنند. بنابراين اگر خاطرات افراد مختلف را كه به گونه‌اي در يك اتفاق وجه مشترك داشته‌اند ثبت و مقايسه كنيم به تاريخ شفاهي مستندي دست خواهيم يافت.
وي ادامه داد: لازمه اين كار وجود افرادي است كه خاطرات افراد خارج از كشور را به گونه‌اي كه درگير حوادث بود‌ه‌اند يا در آن نقش آفريني كرده‌اند، جمع آوري كنند. در اين صورت به نكات مهمي در خاطرات انقلاب دست پيدا خواهيم كرد. مانند خاطرات افرادي كه در دوران پهلوي مسووليت‌هاي لشكري و كشوري را بر عهده داشته‌اند و در 33 سال گذشته كمتر به آن‌ها پرداخته شده است.
نويسنده «خاطرات س‍ی‍دم‍رت‍ض‍ی ن‍ب‍وی» نگارش خاطرات انقلاب را آن گونه كه هست يك وظيفه دانست و گفت: حاصل خاطراتي كه توسط نهاد‌هاي مختلف منتشر مي‌شود كمك به تاريخ مكتوب كشور است و ذهن مخاطب را به گذشته پيوند مي‌دهد و او را نسبت به وقايع آگاه مي‌كند.
كامور بخشايش ادامه داد: نويسنده خاطرات انقلاب اگر بر ادبيات روز مسلط باشد مي‌تواند وقايع تاريخي را وارد فضا‌هاي داستاني كند و علاقه مطالعه خاطرات انقلاب را در مخاطبان تقويت كند زيرا تركيب درست وقايع تاريخ با ادبيات مي‌تواند باعث اعتماد افراد به خواندن پيشينه تاريخي آن‌ها شود.
نويسنده كتاب «شیخ شریف» درباره استقبال مخاطبان از كتاب‌ها خاطرات انقلاب گفت: خاطرات هشت‌سال دفا‌ع مقدس با استقبال بيشتري نسبت به خاطرات انقلاب روبه رو شده‌اند. شايد علت آن روايت وقايع بدون دخل و تصرف نويسنده و افت و خيز‌هاي ماجرا‌ها باشد كه باعث شده تا خاطرات جنگ تحميلي عراق عليه ايران جذابيت بيشتري داشته باشد.
چهارشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۰ - ۱۴:۵۰
نظر شما