دكتر محمدرضا رضواني در اين‌باره به خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) گفت: رشد و توسعه روستاها نيازمند برنامه‌ريزي و همچنين نظام برنامه‌ريزي جامع و كارآمد است. با توجه به سابقه بيش از پنجاه ساله برنامه‌ريزي توسعه در كشور، نظام برنامه‌ريزي توسعه ملي و توسعه روستايي داراي نارسايي‌هاي اساسي است.

وي افزود: چاپ نخست اين كتاب در سال 83 منتشر شد و هم اكنون به كوشش انتشارات قومس و با ويرايش جديد بازچاپ مي‌شود. در اين كتاب تمامي آمار و ارقام تغيير كرده و مطالب جديدتري به مطالب پيشين افزوده شده است.

دانشيار دانشکده جغرافيا دانشگاه تهران گفت: 35 درصد از جمعيت كشور در 70 هزار آبادي داراي سكنه زندگي‌ مي‌كنند و اين جامعه روستايي اهميت بسياري براي كشور ايران به لحاظ اجتماعي، فرهنگي، زيست محيطي، امنيتي و... دارد.

رضواني اظهار كرد: روستاهاي ايران در ارتقا و توسعه جامعه نقش مهمي دارند و يكي از عوامل توسعه ملي به‌شمار مي‌روند. برخي معتقدند كه برنامه‌ريزي روستايي بدون ارتباط با شهر و برنامه‌ريزي شهري بدون ارتباط با روستاهاي اطراف، موفقيت‌آميز نخواهد بود. به عبارت ديگر، برنامه‌ريزي بايد ناحيه‌اي باشد، يعني شهر و روستا با هم در نظر گرفته شوند.

وي به تحقيق و پژوهشي كه در كتاب «برنامه‌ريزي توسعه روستايي در ايران» صورت گرفته اشاره كرد و گفت: اين تحقيق با هدف شناخت، نقد و تحليل نظام برنامه‌ريزي روستايي كشور و با استفاده از روش تطبيقي ـ مقايسه‌اي تدوين شده است.

رضواني افزود: يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه «فقدان برنامه‌ريزي و تهيه برنامه‌هاي پنج ساله توسعه در سطح محلي»، «عدم وجود رابطه منطقي بين سطوح ملي، منطقه‌اي و محلي»، «برنامه‌ريزي و حاكميت تصميم‌گيري بالا به پايين در اين زمينه»، «حاكميت برنامه‌ريزي بخشي در ساختار نظام برنامه‌ريزي روستايي»، «عدم مشاركت مردم و سازمان‌هاي غيردولتي در برنامه‌ريزي روستايي» و همچنين «فقدان مديريت يكپارچه در برنامه‌ريزي و توسعه نواحي روستايي»، مهمترين ويژگي‌ها و يا به عبارتي نارسايي‌هاي نظام برنامه‌ريزي روستايي كشور است كه در بخش‌هاي كتاب به اين سرفصل‌ها با آمار و ارقام اشاره شده است.

وي افزود: از آنجا كه بسياري از ناكامي‌هاي برنامه‌هاي توسعه روستايي در كشور، با اين نارسايي‌ها در ارتباط است؛ اصلاح نظام برنامه‌ريزي توسعه روستايي ضروري است. در اين باره اقداماتي نظير تهيه و اجراي برنامه‌هاي پنج ساله توسعه در سطح محلي همانند سطح ملي و منطقه‌اي، برقراري روند تصميم‌گيري پايين به بالا و بالا به پايين در نظام برنامه‌ريزي در بهبود نظام برنامه‌ريزي و دستيابي به توسعه موثر خواهد بود.

رضواني در ادامه سخنانش گفت: همچنين تلفيق برنامه‌هاي بخش عمران روستايي با ايجاد شوراي تلفيق برنامه‌هاي عمران روستايي در نظام برنامه‌ريزي، تشويق و نهادينه كردن مشاركت مردم در تهيه و تصويب، نظارت و اجراي برنامه‌هاي توسعه و ايجاد مديريت يكپارچه توسعه روستايي با ايجاد سازمان عمران و توسعه روستايي در سطح ملي، استان‌ها و شهرستان‌ها مي‌تواند در بهبود نظام برنامه‌ريزي و دستيابي به توسعه موثر باشد.

دانشيار دانشکده جغرافيا دانشگاه تهران افزود: برنامه‌ريزي و توسعه روستايي يكي از حوزه‌هاي علمي بين ‌رشته‌اي است كه با حوزه‌هاي مختلف علوم اجتماعي، اقتصاد، جامعه‌شناسي و كشاورزي ارتباط دارد و ابعاد متنوع، پيچيده و گسترده‌اي دارد كه توفيق در آن بدون بهره‌گيري از پشتوانه‌هاي علمي و پژوهشي كافي ناممكن است. 

چاپ چهارم «برنامه‌ریزی توسعه روستایی در ایران» نوشته دکتر محمدرضا رضوانی به كوشش انتشارات قومس منتشر مي‌شود.