دكتر عباس محمدي‌اصل، نويسنده اين اثر، در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، عنوان كرد: چند سال پيش كتابي با عنوان «جامعه‌شناسي تالكوت پارسونز» نوشتم و مسايلي را در آن مطرح كردم اما اين اثر نگاهي گذرا به پارسونز داشت.
وي افزود: پارسونز حدود صد كتاب و هزار مقاله در كارنامه علمي خود دارد و همين موضوع، نگاه عميق‌تر را به جامعه‌شناسي وي ضروري مي‌كند. او با كمك چند استاد و دانشجو كتابي با عنوان «به سوي نظريه عمومي كنش» نوشت كه موضوع بررسي‌هاي كتاب تازه من قرار گرفت.
به گفته محمدي‌اصل، پارسونز در اين كتاب سطوح كلان و خرد پديده‌هاي اجتماعي را با يكديگر درگير كرد. «اميل دوركيم»(جامعه‌شناس فرانسوي) ساخت‌گرا بود و شرايط عيني و علت پديده‌ها را جست‌وجو مي‌كرد. «ماكس وبر» نيز ذهن‌گرا بود و كنش‌هاي انسان را از حيث دلايل، انگيزه‌ها و انتظاراتشان مي‌كاويد.
وي پارسونز را تركيب‌كننده اين دو قطب دانست و گفت: نقطه عزيمت پارسونز، نظم‌گرايي بود كه در روش وبر و دوركيم نيز وجود داشت. او با درنظر گرفتن نظم و وفاق در سطوح كلان و خرد نظام اجتماعي كوشيد كنش‌گري در جامعه را از زاويه ساخت‌ها و انسان‌ها مورد توجه قرار دهد.
مدرس دانشگاه علامه طباطبيي ادامه داد: در اين كتاب تلاش كرده‌ام اين رويكرد پارسونز را با استناد به نظريه‌هايش توضيح دهم.
چاپ نخست كتاب «تالكوت پارسونز و جامعه‌شناسي كنش» از سوي انتشارات گل‌آذين منتشر شده است.
سه‌شنبه ۱ آذر ۱۳۹۰ - ۰۹:۰۰
نظر شما