به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، اين كتاب با هدف تبيين مباني فقهي و پيشينه تاريخي شعائر حسيني(ع) و سياه‌پوشي در سوگ شهادت سالار شهيدان توليد و بازچاپ شده است.
به اعتقاد مولف اين نوشتار، سياه‌پوشي در سوگ امامان پاك به ويژه در مصيبت جانسوز كربلا در عصر ما يكي از شعائر مهم شيعي است، شعاري چشمگير و موثر كه رونق و رواجي عام دارد. شيعه در ايام عادي و روزهاي معمول زندگي از پوشيدن لباس سياه پرهيز مي‌كند اما به دهه نخست محرم يا آخر صفر و نظاير آن كه مي‌رسد، جامه مشكين مي‌پوشد و در و ديوار و كوي و برزن را سياه‌پوش مي‌كند. در واقع، قرن‌هاست كه تاريخ در بلاد شيعه‌نشين ناظر اين صحنه‌هاست.
اين كتاب تاكيد دارد كه لباس سياه، نشانه عشق و دوستي به ساحت امامان پاك است و اعلام جانبداري از سرور آزادگان در جبهه ستيز حق و باطل، جبهه‌اي كه پهنه ميدان آن از بام تا شام تاريخ است و جز به شمشير حجت آخرين(عج) پايان خوش و محتوم خويش را بازنخواهد يافت.
بر اساس مطالب كتاب، «شيعه در عزاي حسين لباس مشكين مي‌پوشد تا درد درون را از مصيبتي كه با قتل عزيز فاطمه(س) بر اسلام، بلكه بر انسان رفته است، فرياد كند و نفرت خويش را از خيل ظالماني كه چراغ هدايت را كشتند و حرمت عدل و فضيلت را شكستند، اعلام دارد. لباس سياهي كه شيعه در هر محرم مي‌پوشد، به حقيقت جلوه دود آهي است كه خانه دل او را در عزاي حسين(ع) اندوه‌نشين كرده است. آري تنها اشك ديدگان نيست كه در خانه چشم، نشان از عشق استوار شيعه به امام عدل و آزادي دارد، بلكه شيعه را صد نشان ديگر از عشق و اخلاص در آستين است كه يكي از آنها جامه سياه عزايي است كه در عاشورا به تن مي‌كند و در غدير بدل به لباس سپيد سرور مي‌سازد.»
نويسنده اين اثر در 15 فصل مضاميني مانند «رمز انتخاب رنگ سياه در ايام عزا»، «سياه‌پوشي در عرب»، «فتاوي علما در استحباب سياه‌پوشي(در سوگ سالار شهيدان)»، «سياه‌پوشي عرشيان در عزاي سالار شهيدان» و «نهم ربيع و عيد غدير؛ روز كندن جامه‌هاي سياه» را بررسي كرده است.
دومين چاپ كتاب «سياه‌پوشي در سوگ ائمه نور(ع)؛ ريشه‌هاي تاريخي، مباني فقهي» با شمارگان 2500 نسخه، 594 صفحه و به بهاي 100 هزار ريال به تازگي منتشر شد.
یکشنبه ۱۳ آذر ۱۳۹۰ - ۱۱:۰۵
نظر شما