علي غفاريان‌پناهي، نويسنده و گردآورنده اين اثر، در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، اين اثر را تلفيقي از نگارش و گردآوري توصيف كرد.

وي كه نظير برخي ديگر از نويسندگان و مترجمان حوزه فلسفه براي كودكان، از آثار «متيو ليپمن» نظريه‌پرداز شهير اين حوزه استفاده كرده است، درباره نحوه استفاده از نوشته‌هاي ليپمن گفت: در فصل نخست كتاب برخي از نظريات ليپمن را كه با موضوعات مورد نظرم مطابق بودند، ارايه كردم.

غفاريان‌پناهي ادامه داد: در اين كتاب قصد داشتم به پدران و مادران بگويم كه چگونه تفكر را به كودكانشان آموزش دهند. در واقع، ذهن كودك را بايد به گونه‌اي وسيع كرد كه به سوي تفكر سوق يابد، زيرا در صورت وسيع شدن گستره ذهني كودكان است كه آنان براي دانستن معناي مفاهيمي مانند عدالت، زيبايي، خوبي و بدي كنجكاو مي‌شوند.
وي به باور اشتباهي كه درباره فلسفه براي كودكان وجود دارد، اشاره كرد و گفت: برخي بر اين باورند كه فلسفه براي كودكان به معناي ساده كردن انديشه فلاسفه بزرگ و آشنا كردن كودكان با اين فيلسوفان است، در حالي كه مقصود از فلسفه در اين‌جا، ذات تفكر است، تفكري كه كودكان را در درازمدت به خواندن نظريه‌هاي فيلسوفان سوق مي‌دهد.

غفاريان‌پناهي افزود: در اين كتاب مطالبي را درباره آموزش و پرورش و هدف آن ارايه دادم و با مخاطب قرار دادن والدين، راه‌هاي وارد كردن آموزش تفكر در نظام تربيتي فرزندان‌شان را با آنان در ميان گذاشتم.

وي با اشاره به نظرات انتقادي ليپمن درباره نظام‌هاي آموزش و پرورش گفت: او معتقد است اين نظام‌ها با وجودي كه ادعاي آموزش مهارت تفكر خلاق به دانش‌آموزان را دارند، در اين زمينه موفق عمل نمي‌كنند.

چاپ نخست «كتاب فلسفه و كودك» به تازگي از سوي انتشارات «خاطره» مشهد منتشر شده است.