نويسنده دو كتاب تازه انتشار يافته «داستان نقطه سرراهي» و «آلبوم يادگاري» در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، درباره‌ اين دو كتاب گفت: اگرچه اين دو كتاب امسال منتشر شدند، اما آن‌ها را در اواخر دهه هفتاد نوشته بودم. البته كتاب «داستان نقطه سرراهي» قبلاً يك بار در سال 1383 توسط نشر نگيما منتشر شد و خيلي هم مورد استقبال قرار گرفت و در زمان كمي ناياب شد. كتاب «آلبوم يادگاري» را نيز با عنواني ديگر به ناشر ديگري سپرده بودم كه متأسفانه يك دهه انتشار كتاب را عقب انداخت.

اين شاعر و نويسنده درباره شيوه نگارش اين دو كتاب توضيح داد: در كتاب «آلبوم يادگاري» دست به تجربه‌ تازه‌اي در حوزه داستان‌نويسي براي بچه‌ها زدم و از تكنيك‌هاي تازه در روايتي استفاده كردم كه در يك آلبوم با ١٢ فريم عكس اتفاق مي‌افتد.

او ادامه داد: «داستان نقطه سر راهي» را هم بر اساس تكنيك پايان‌بندي باز طوري نوشتم كه مخاطب هم در نوشتن داستان شركت كند و پايان داستان را خودش ادامه بدهد. بعد از چاپ كتاب توسط نشر نگيما، نامه‌هاي زيادي از بچه‌ها به دستم رسيد كه خودشان ادامه داستان را نوشته بودند و برايم خيلي جالب بود و به اين شيوه نوشتن براي بچه‌ها دلگرم شدم.

شاعر «عاشقانه‌هاي سرزمين بلوط» درباره ويژگي‌هاي منحصر به‌فرد آثارش توضيح داد: «مهم‌ترين ويژگي اين آثار اين است كه به گروه سني خاصي تعلق ندارند و حتي بزرگترها هم مي‌توانند مخاطب اين آثار باشند. تجربه چاپ اول كتاب «داستان نقطه سرراهي» توسط نشر نگيما اين را به من ثابت كرد و مخاطبان بزرگسال زيادي از آن كتاب استقبال كردند.

وي افزود: ويژگي ديگر اين آثار، همان‌طور كه ناشر، آن‌ها را در فايل «ادبيات ديگر» قرار داده، متفاوت بودن آن‌ها از لحاظ فرم و ساختار است. آثارم از اصول و ساختار ادبيات كلاسيك كودك و نوجوان پيروي نمي‌كنند و با پيش‌ فرض‌هاي كلاسيك از تعريف شعر و داستان نمي‌توان به سراغ آن‌ها رفت. البته اين را هم اضافه كنم كه من هم هيچ اصراري ندارم آن‌ها را شعر يا داستان بنامم.

شيري يكي ديگر از اختصاصات آثار خود را اين‌گونه معرفي كرد: ويژگي‌ ديگر اين آثار مربوط به مضمون آن‌هاست كه درباره‌ موقعيت بچه‌هاي محروم، كودكان كار و بي‌سرپرست و بچه‌هاي جنگ و ... نوشته شده است.

شيري در پاسخ به سوالي درباره تناسب فضاي غمگين كتاب «داستان نقطه سرراهي» با روحيات نوجوانان مخاطب اين اثر توضيح داد: نمي‌دانم منظور شما از فضاي غمگين چيست؟ اين‌كه كتاب را به كودكان بي‌سرپرست تقديم كرده‌ام و براي آنان نوشته‌ام، گمان نكنم باعث غم شود، به نظر من توجه نكردن به آن‌ها و ناديده گرفتن‌شان، غم و اندوه به بار مي‌آورد.

او اضافه كرد: واقعيت اين است كه كودكان بي‌سرپرستي هم در گوشه و كنار جهان و جامعه‌ ما وجود دارند و ناديده گرفتن آن‌ها، ظلم بزرگي است به آن‌ها. به نظر من كودك و نوجوانان ما داراي احساسات و عواطف لطيفي هستند و ما حق نداريم همه واقعيت‌ها را از آن‌ها پنهان كنيم و بايد از همین سن، همه‌ زواياي زندگي را به آن‌ها نشان بدهيم.

شاعر «امضاي تازه مي‌خواهد اين نام» با تاكيد بر لزوم آشنايي كودكان و نوجوانان با موضوعات مختلف در اين‌باره توضيح داد: من در نوشته‌هاي ديگرم نيز از محروميت‌هاي كودكان و نوجوانان نوشته‌ام و قصدم از اين‌گونه نوشتن، آزار و عذاب دادن مخاطب نيست. حتي تلاش كرده‌ام با افزودن چاشني طنز از فضاي غمگين آثارم بكاهم. تكنيك‌ها و شيطنت‌هاي زباني هم باعث شده از شدت اندوه مضامين روايت‌ها بكاهد.

وي ادامه داد: در همين «داستان نقطه سرراهي» خود بچه‌ها را در نوشتن داستان شركت مي‌دهم و در پايان داستان از آن‌ها مي‌خواهم هر طور دلشان مي‌خواهد داستان را به پايان برسانند و يا دوباره بنويسند. بنابراين هيچ قطعيتي در اين روايت ديده نمي‌شود و فرم متفاوت و تكنيك سرگرم كننده اثر، باعث مي‌شود بار معنايي اثر متغير باشد.