به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا) به نقل از روابط عمومي مرکز پژوهشي ميراث مكتوب، در سرسخن اين شماره با عنوان چه کسي آنتي ويروس زبان و خط فارسي را آپديت مي‌کند؟ به قلم دکتر اکبر ايراني،سردبير ماهنامه آمده است:«اکنون با ورود شبکه جهاني، وب به تمام عرصه‌هاي زندگي، ديگر مساله خط و زبان فارسي يکي از ده‌ها مساله فرهنگي جامعه ماست. بازي‌هاي رايانه‌اي، گوشي‌هاي تلفن همراه، دستگاه‌هاي پيشرفته الکترونيکي از قبيل ايکس باکس، ام.پي.تري پلير، آي پاد و... اقلامي به‌شمار مي‌روند که کاربردشان در جامعه ما هر روز بيش‌تر از ديروز رواج مي‌يابد و از اين حيث تفاوتي هم ميان خرد و کلان نيست.»
وي در ادامه مي‌گويد: از سويي به علت فقدان قلم(فونت) هاي فارسي در فضاهاي مجازي و ارتباطات الکترونيکي، اغلب ايرانيان ـ به ويژه در خارج از کشورـ پيام و پيامک‌هاي‌شان را به اصطلاح «فينگليسي» مي‌نويسند؛ يعني فارسي را با حروف انگليسي مي‌نگارند. در اتاق‌هاي گفت‌و گو (چت روم‌ها)، جوان‌ها به زبان محاوره (شکسته) گپ مي‌زنند و اين شکسته‌گويي و شکسته‌نويسي به مرور به زوال خط و زبان فارسي خواهد انجاميد. چه بايد کرد؟ اين سوالي است که بايد همه درباره آن فکر کنيم و راه حلي بيابيم. باشد تا جوانمردي چون استاد نجفي پيدا شود و براي نجات خط و زبان فارسي از اين آلودگي‌هاي اينترنتي، آنتي ويروسي بسازد که درجه انحراف و آلودگي آن به حداقل ممکن برسد.
در فهرست شماره‌هاي 47 و 48 گزارش ميراث مطالب متنوعي وجود دارد. در بخش جستار، «سرنگون، سرنگونسار، نگونسار، نگوسار» نوشته سيد محمد دبير سياقي، «سفينه نوح» نوشته نجيب مايل هروي و تصحيح تحريفي از «منشآت خاقاني» اثر سعيد مهدوي‌فر آمده است.
در بخش پاره‌ها و نکته‌ها «نامه پاکستان 3» نوشته عارف نوشاهي از پاکستان، «فردوسي در تنور» اثر سجاد آيدنلو بيان شده است. در بخش درباره نوشته‌هاي پيشين آيا شاهنامه پانصد بيت دارد؟ اثر ابوالفضل خطيبي آمده است.
در بخش ايران در متون و منابع عثماني معرفي شجاعت‌نامه دال محمد چلبي نوشته نصرالله صالحي آمده و در قسمت نسخه‌شناسي نيز نسخه‌هاي خطي نادر متعلق به کتابخانه دانشگاه ليدن اثر يوئپ لمير از هلند ذكر شده است.
«بايسته‌هاي تصحيح و پژوهش» نيز به نقد و بررسي کتاب مزارات خوي اختصاص دارد و عليرضا مقدم آن را به رشته تحرير درآورده است. کتاب‌شناسي، معرفي و نامه‌ها هم پايان‌بخش اين دوماهنامه تخصصي است.
وي در ادامه مي‌گويد: از سويي به علت فقدان قلم(فونت) هاي فارسي در فضاهاي مجازي و ارتباطات الکترونيکي، اغلب ايرانيان ـ به ويژه در خارج از کشورـ پيام و پيامک‌هاي‌شان را به اصطلاح «فينگليسي» مي‌نويسند؛ يعني فارسي را با حروف انگليسي مي‌نگارند. در اتاق‌هاي گفت‌و گو (چت روم‌ها)، جوان‌ها به زبان محاوره (شکسته) گپ مي‌زنند و اين شکسته‌گويي و شکسته‌نويسي به مرور به زوال خط و زبان فارسي خواهد انجاميد. چه بايد کرد؟ اين سوالي است که بايد همه درباره آن فکر کنيم و راه حلي بيابيم. باشد تا جوانمردي چون استاد نجفي پيدا شود و براي نجات خط و زبان فارسي از اين آلودگي‌هاي اينترنتي، آنتي ويروسي بسازد که درجه انحراف و آلودگي آن به حداقل ممکن برسد.
در فهرست شماره‌هاي 47 و 48 گزارش ميراث مطالب متنوعي وجود دارد. در بخش جستار، «سرنگون، سرنگونسار، نگونسار، نگوسار» نوشته سيد محمد دبير سياقي، «سفينه نوح» نوشته نجيب مايل هروي و تصحيح تحريفي از «منشآت خاقاني» اثر سعيد مهدوي‌فر آمده است.
در بخش پاره‌ها و نکته‌ها «نامه پاکستان 3» نوشته عارف نوشاهي از پاکستان، «فردوسي در تنور» اثر سجاد آيدنلو بيان شده است. در بخش درباره نوشته‌هاي پيشين آيا شاهنامه پانصد بيت دارد؟ اثر ابوالفضل خطيبي آمده است.
در بخش ايران در متون و منابع عثماني معرفي شجاعت‌نامه دال محمد چلبي نوشته نصرالله صالحي آمده و در قسمت نسخه‌شناسي نيز نسخه‌هاي خطي نادر متعلق به کتابخانه دانشگاه ليدن اثر يوئپ لمير از هلند ذكر شده است.
«بايسته‌هاي تصحيح و پژوهش» نيز به نقد و بررسي کتاب مزارات خوي اختصاص دارد و عليرضا مقدم آن را به رشته تحرير درآورده است. کتاب‌شناسي، معرفي و نامه‌ها هم پايان‌بخش اين دوماهنامه تخصصي است.
نظر شما