به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از خبرگزاری اتریش، هیات داوران در توضیح انتخاب این نویسنده اعلام کرد : او به شکلی تاثیرگذار به تشریح و توصیف این موضوع پرداخته که کودکان یک اقلیت قومی، زمانی که دچار محرومیت می شوند چه چیزهایی را تجربه می کنند. کولیش به شخصه معتقد است که تمام دوران کودکی اش مدیتیشنی درباره قدرت و درماندگی بوده و در رابطه با این موضوع وی از سهمی عمده برخوردار است. به گفته اهداکنندگان این جایزه، اثر او به درک تجربه زندگی در تبعید کمک بسیار بزرگی می کند. 

کولیش در 17 اوت 1925 در وین متولد شد. مادرش «مارگارت کولیش» نویسنده و پدرش «اتو کولیش» آرشیتکت بود. او دوران مدرسه اش را در شهر بادن گذراند و در ژوئیه 1939 همراه جنبش کودکان پناهنده به انگلستان گریخت و توانست در سال 1940 همراه دو برادرش پتر و اشتفان به آمریکا مهاجرت کند؛ جایی که والدینشان از نوامبر 1939 در آن پناه گرفته بودند. او در کالج بروکلین و بعدها در دانشگاه کلمبیا به تحصیل در رشته های زبان و ادبیات آلمانی و پژوهش علمی ادبیات پرداخت. کولیش که اکنون در نیویورک زندگی می کند در سال 2000 رمان زندگینامه گونه خود«دختری در جنب و جوش: یک سرگذشت» و در سال 2007 دومین رمانش از همین دست «زمین زیر پای من» را منتشر کرد که اولی در سال 2003 و دومی در سال 2010 به آلمانی ترجمه شد و در وین انتشار یافت. 

این نویسنده به مناسبت دریافت این جایزه با سفر به اتریش در یک تور کتابخوانی در این کشور شرکت می کند. بر این اساس در تاریخ 22 مه (2 خرداد 1391) در «آدالبرت اشتیفتر هاوس» شهر لینتس ، در 24 مه (4 خرداد 1391) خانه ادبیات شهر سالزبورگ، در 25 مه (5 خرداد 1391) در خانه ادبیات مستقل شهر کرمس ، در 27 مه (7 خرداد 1391) در شهر بادن و در تاریخ 30 مه (10 خرداد 1391) در مرکز روانی اجتماعی شهر وین به کتابخوانی می پردازد. 

جایزه «تئودور کرامر» از سال 2001 از سوی انجمن تئودور کرامر اهدا می شود و با اعطای آن از کیفیت ادبی، محتوای اثر و سرنوشت برنده جایزه تجلیل قدیر به عمل می آید. همچنین این جایزه تنها به نویسندگان اتریشی و یا به آثار ادبی نوشته شده به زبان آلمانی تعلق نمی گیرد. دیگر حامیان این جایزه ایالت نیدراسترایش، شهر وین و وزارت علوم ، فرهنگ و هنر اتریش هستند. از برندگان سال های گذشته این جایزه روت کلوگر (2011) ، ایلانا شموئلی و یوزف بورگ (2009) ، یاکوف لیند (2007) ، میلو دو (2006) و گئورگ اشتفان ترولر (2005) هستند.