جمال‌الدين اكرمي در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، مهم‌ترين اتفاق حوزه ادبيات كودك و نوجوان در سال 1389 و 1390 را آغاز طرح رمان نوجوان امروز دانست و در اين‌باره توضيح داد: تا قبل از انقلاب اسلامي رمان‌هاي نوجوان بيشتر آثار ترجمه بودند و بعد از انقلاب هم رمان‌هاي تاليفي انگشت‌شماري داشتيم. پس از اين‌كه كانون همت كرد و به نويسندگان سفارش داد براي اين طرح كتاب بنويسند و اين آثار را سرو سامان داد، حدود 30 رمان منتشر شدند كه آمار خوبي براي دو سال گذشته است. يكي ديگر از نكات مثبت اين طرح، اختصاص دادن كارگروه‌هاي جداگانه به آثار تاريخي، تخيلي، داستاني و ... بود.

نويسنده «بازگشت پروفسور زالزالك» افزود: يكي ديگر از اتفاقات خوب سال 1390 برخورد با مخاطبان نوجوان آثار بود كه در قالب برنامه‌هاي نقد مانند برنامه‌ «دو پنجره» انجام گرفت. ارتباط مستقيم با مخاطب نكاتي را به ما مي‌آموزد كه پيش از اين نمي‌دانستيم؛ به عنوان مثال من براي شركت در جلسه نقد كتاب «بازگشت پروفسور زالزالك» به زاهدان سفر كردم. در اين سفر يكي از بچه‌ها سوال جالبي مطرح كرد و پرسيد: زالزالك چيست؟
اين برخوردهاي بومي نشان مي‌دهد كه شناخت ما نويسندگان از كودكان و نوجوانان سراسر كشورمان كافي نيست و ارتباط مستقيم ما را به جايي مي رساند كه به بچه‌هاي تمام نقاط ايران فكر كنند.

اين نويسنده اضافه كرد: پيش از گفت‌وگو با بچه‌ها فكر مي‌كردم شايد بچه‌ها نتوانند رماني را نقد كنند اما پس از برگزاري اين جلسات نقد متوجه شدم كه بسياري از نوجوانان رمان‌ها را به‌خوبي نقد مي‌كنند و با ظرافت نكاتي را از داستان بيرون مي‌كشند.

اكرمي درباره نكات مورد توجه مخاطبان اظهار كرد: من داستاني علمي-تخيلي نوشته‌ام و تلاشم اين بوده كه نكات مطرح شده در داستان را به صورت كاملاً علمي بيان كنم. برخي از بچه‌ها به اين نكات خيلي حساس بودند و عده‌اي هم تنها به خط داستاني توجه داشتند. مخاطبان نوجوان پرسش‌هايي را طرح مي‌كردند و من سعي مي‌كردم اين پرسش‌ها را به صورت منطقي پاسخ بدهم اما گاه از پس‌شان برنمي‌آمدم.

وي افزود: نكته جالب ديگري كه در برخورد با مخاطبان به آن پي بردم اين بود كه بچه‌ها وقتي نقد را شروع مي‌كنند خودشان هم شروع به آفرينش مي‌كنند، نقد مي‌نويسند يا با توجه به داستاني كه خواننده‌اند داستان مي‌نويسند.

عضو انجمن نويسندگان كودك و نوجوان از اختصاص دادن منابع كتابي به توليد كتاب‌هاي كمك‌درسي اظهار تاسف كرد و گفت: در كتابخانه‌هاي شخصي كودكان و نوجوانان‌مان فقط مي‌توان كتاب‌هاي درسي، كمك درسي و تست را پيدا كرد. وقتي هم كه به نمايشگاه‌هاي كتاب مي‌رويم با انبوهي از اين كتاب‌ها روبه‌رو مي‌شويم. از بچه‌ها هم كه درباره ميزان مطالعه‌شان بپرسيم مي‌گويند ما كتاب مي‌خوانيم در حالي كه با كتاب‌هاي ادبي بيگانه‌اند و فقط كتاب‌هاي كمك‌درسي را مي‌شناسند.

نويسنده كتاب «كودك و تصوير» ادامه داد: متاسفانه در كشورمان از پژوهش و نقد ادبيات كودك و نوجوان حمايت نمي‌شود در حالي‌كه هيچ پديده‌اي بدون نقد و پژوهش قدرت نمي‌گيرد. حمايت مالي از پژوهشگر، سفارش كار و خريداري كتاب از جمله مسايل مهم مورد غفلت قرار گرفته است.

اكرمي آرزو كرد كودكان و نوجوانان در سال 91 وقت بيشتري را به كتاب خواندن اختصاص دهند و گفت: شايد با گذشت زمان چيز زيادي از كتاب‌هاي درسي به ياد ما نماند اما ادبيات ماندني است. آرزو مي‌كنم در سال جديد كتاب مفهوم واقعي خودش را پيدا كند. امروزه مدارس ما زنگ كتابخواني ندارند. كتابخانه تخصصي كودك و نوجوان ندارند، معلم كتاب نمي‌خواند و درخت‌هاي بريده شده به كتاب‌هاي كمك‌درسي و تست تبديل مي‌شوند و من آرزو مي كنم كه اين شرايط تغيير كند.