به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، كتاب «جشن‌هاي ايران باستان» با نوشته‌اي از كتيبه داريوش هخامنشي آغاز مي‌شود: «خداي بزرگ است اهورامزدا، آن كه اين زمين را آفريد، آن كه آن آسمان را آفريد، آن كه مردم را آفريد، آن كه شادي را براي مردم آفريد» و سپس مي‌نويسد: در ايران باستان، جشن‌هاي بسياري به پا مي‌شده و شادي نقش به‌سزايي در زندگي افراد جامعه داشته است. 

در شاهنامه فردوسي نيز آمده است كه جمشيد شاه پس از سامان دادن به كشور، به فر كياني تختي ساخت و بزرگان و مردمان، از گوشه و كنار جهان رو به سوي تخت‌گاه او نهادند و همگي از مغان‌هاي گرانبها از زر و سيم و در و گوهر، نثار او كردند و شكوه و توان جمشيد را گرامي داشتند. اين اجتماع بزرگ در تخت‌گاه جمشيد، در روز ويژه‌اي انجام گرفت كه با روزهاي ديگر سال فرق داشت؛ آن روز هرمزد روز، يكم روز از ماه فروردين آغاز بهار و سال نو بود.

موسوي‌لر سپس به سفره هفت سين مي‌پردازد و مي‌گويد: در سفره‌ نوروزي هفت سين از هفت روييدني كه با حرف سين آغاز مي‌شود، مي‌چينند. اين سين‌ها هر كدام نماد و نشانه‌اي از فراواني‌ها و فرآورده‌هاي كشاورزي است. سيب، سبزه، سنجد، سماق، سير، سركه، سمنو، هفت خوراكي است كه بر سفره‌ هفت سين قرار مي‌گيرد. افزون بر اين‌ها آينه، شمع، ظرفي شير، سبزي، گلاب، سنبل، سكه، تخم مرغ رنگي، ماهي و... نيز زينت بخش سفره‌ هفت سين است. بر اين سفره سين‌هاي نوروزي كتاب آسماني نيز گذاشته مي‌شود.

سپس از جشن سيزده بدر ياد مي‌كند و مي‌نويسد: ايرانيان باستان پس از دوازده روز جشن گرفتن و شادي كردن كه به ياد دوازده ماه سال است، روز سيزدهم نوروز را كه روز فرخنده‌اي است به باغ و صحرا مي‌رفتند و شادي مي‌كردند و به اين ترتيب رسمي بودن دوره نوروز را به پايان مي‌رساندند.

بخش بعدي كتاب «جشن‌هاي ايران باستان»، به جشن‌هاي مهرگان، تيرگان، سده و... اختصاص داشته است، نويسنده برخي از جشن‌هاي ايرانيان زرتشتي، ارمنيان، آشوريان، كليميان و صائبين مندايي را برشمرده و همانندي برخي از جشن‌ها را نيز شرح داده است.

چاپ نخست كتاب «جشن‌هاي ايران باستان» نوشته محمدحسين موسوي‌لر در 80 صفحه با شمارگان 1000 نسخه و بهاي دو هزار تومان  در سال 90 و به كوشش انتشارات خانه تاريخ و تصوير ابريشمي منتشر شده و در دسترس دوستداران آيين‌هاي ايراني قرار گرفته است.