به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، كرميار در ابتدا فضاي مجازي وب را عرصه‌اي براي معرفي و شناخته شدن نويسندگان نوقلم دانست و گفت: در فضاي مجازي نويسندگان مي‌توانند جايگاه اوليه خود را پيدا كنند و واكنش‌هايي را كه نسبت به آثارشان صورت مي‌گيرد، ببينند.
نويسنده شايسته تقدير سومين دوره جايزه جلال آل‌احمد در ادامه گفت: در اين فضا گروه‌هاي مختلف نويسندگان چه پيشكسوت و چه نوقلم، مي‌توانند به معرفي آثارشان بپردازند و حتي مي‌شود در اين فضا جايزه ادبي برگزار كرد كه اين برنامه‌ها نيز مي‌تواند موجب مطرح شدننويسندگان جوان شود و عاملي باشد تا آنان خود را پيدا كنند.
نويسنده «ناميرا» در ادامه با اشاره به آسيب‌هايي كه فضاي وب ممكن است به ادبيات وارد كند، توضيح داد: اين فضا آسيب‌هاي خود را نيز به دنبال دارد؛ چرا كه اغلب ادبيات و زبان در آنها جدي گرفته نمي‌شوند و زبان وب دارد با زبان مكتوب فاصله مي‌گيرد و اين فاصله سبب مي‌شود فرهنگ‌هاي بومي از دست بروند يا دچار فرهنگ خاصي شوند كه متعلق به فضاي وب است.
كرميار تصريح كرد: فرهنگي كه به زبان بومي پايبند نيست و زبان فرامنطقه‌اي را وارد مي‌كند، سبب مي‌شود كه اصالت ادبيات از دست برود و به همين دليل است كه موقعيت داستان ديگر نمي‌تواند اوج بگيرد؛ چرا كه ما هر چه از ريشه‌هاي ادبي خودمان بيشتر جدا شويم، به همين نسبت از فرهنگ بومي جدا مي‌مانيم، در حالي كه ادبياتي ماندگار است كه ريشه در فرهنگ بومي داشته باشد؛ همچنان‌كه ادبيات آمريكاي لاتين با تكيه بر فرهنگ بومي‌اش نقش‌هاي جهاني هم يافته است.
وي در پاسخ به اين سوال كه «با وجود آسيب‌زا بودن فضاهاي مجازي، چه توصيه‌اي براي نوقلمان داريد؟»گفت: من فكر مي‌كنم مي‌شود بر آسيب‌هاي اين فضا مسلط بود و از آنها استفاده درست را ارايه كرد، ولي در هر حال اين تبعات هم وجود دارند. همچنين فيلترهاي محفلي گاهي بسيار مخرب‌تر از فيلترهاي دولتي‌اند؛ چرا كه قبل از چاپ يك اثر بر آن تاثير مي‌گذارند و گاهي هم نويسندگان نوپا را به سمت سليقه‌هاي خود مي‌برند.
اين داستان‌نويس در پايان گفت: در نهايت توصيه‌ام به نوقلمان اين است كه هر گاه مي‌خواهند كتابشان را با عجله چاپ كنند، ببينند اگر ده سال آينده بخواهند اين كتاب را مرور كنند، چه نگاهي بر آن خواهند داشت.
یکشنبه ۲۷ فروردین ۱۳۹۱ - ۰۹:۰۹
نظر شما