به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، مجموعه شعر «چند رضایی» چهار دفتر را با عنوان‌های «رضای اول. رگ‌زنی»، «رضای دوم. چند رضایی»، «رضای سوم. رگ‌های مرا بباف» و «رضای چهارم. ویجا» شامل می‌شود.

شعرهای این مجموعه در قالب سپید و اغلب به صورت بلند یا نسبتا بلند سروده شده‌اند. در دفتر نخست این مجموعه پنج قطعه شعر، در دفتر دوم و سوم هر یک 15 قطعه شعر و در دفتر چهارم 6 قطعه شعر گنجانده شده است.

هر چند این مجموعه با فاصله زمانی حدود 6 سال از دومین دفتر حیرانی به چاپ می‌رسد، اما فضای شعرهای آن نزدیک به فضای شعرهای همان دفتر دوم شاعر یعنی «آسایشم گاهی روانی‌ست» اند.

«به شباهت هم»، «مرگ کهربایی‌ست»، «انفرادی‌ام»، «وهم زیستن»، «حروف خلوت»، «رگ‌های مرا بباف»، «من، زن، صنوبر»، «آدم برفی»، «بودای زن» و «تنیدن» عنوان برخی از شعرهای این مجموعه اند. 

پرونده جدید شاعرانه

حیرانی در گفت‌و‌گو با «ایبنا» درباره این کتاب گفت: هر دفتر شعری، که از سوی یک شاعر بسته می‌شود، حال چه منتشر شود و چه منتشر نشود، پرونده یک دوره کاری شاعر به حساب می‌آید.

وی ادامه داد: برهمین اساس هر دفتر جدید حاصل تجربه‌های جدید شاعر است. برای من نیز همین‌گونه خواهد بود، البته دغدغه اصلی‌ام در این مجموعه همان دغدغه‌هایم در دومین دفتر شعرم بوده است.

این شاعر افزود: شعرهای مجموعه «چند رضایی» طی سال 1385 تا 1387 سروده شده‌اند و با فضای امروز سروده‌هایم فاصله دارند. برهمین اساس بیشتر به فضای شعرهای دفتر دوم من یعنی «آسایشم گاهی روانی‌ست» نزدیک اند.

وی در پاسخ به پرسشی درباره دلیل انتخاب عنوان «چند رضایی» برای این مجموعه و تقسیم‌بندی آن به رضای یک تا چهار توضیح داد: دو بحث درباره این مساله در ذهن من وجود داشت. یکی مرتبط با بحث چند صدایی در شعر دهه 70 بود. از سوی دیگر معتقدم هر انسانی درون خودش شخصیت‌های مختلفی دارد و برهمین اساس یک شاعر هم تنها با تکیه بر یک وجه از وجودش شعر نمی‌سراید.

حیرانی یادآور شد: بنابراین در این مجموعه به تک تک رضاهای وجودم فرصت صحبت کردن داده‌ام، تا یک دانای کل روایتگر همه اشعار نباشد.

وی در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر این‌که هر یک از دفترهای این مجموعه در برگیرنده چه مضمون یا اندیشه‌ای اند، اظهار کرد: در دفتر نخست شعرهایی با دغدغه‌های اجتماعی من آمده است. دفتر دوم شعرهای نزدیک به تجربه‌ها و فضای مجموعه دوم من را شامل می‌شود.

این شاعر ادامه داد: دفتر سوم شعرهای کاملا عاطفی‌ام را در برمی‌گیرد. همچنین دفتر چهارم براساس علاقه شخصی من به نام تخته‌های «ویجا»، که برای احضار روح به‌کار گرفته می‌شوند و با درون‌مایه‌ تجربه‌های شخصی‌ام شکل گرفته است.

وی در پایان با تاکید بر اعتقادش به نوشتن درمانی توضیح داد: با توجه به این اعتقادم در شعرهایم بیشتر در پی بیان دغدغه‌های شخصی‌ام هستم. گاهی نیز شعرهایم از این منظر آسیب می‌بینند؛ چراکه برخی از اتفاقات خیلی شخصی اند و این امکان وجود دارد برای مخاطب دور و غیر جذاب باشد.

نمونه شعری از این مجموعه با عنوان «حافظه مرگ»:
«مرگ در تار و پود زندگی‌ام رسوخ کرده
روی تمام جوانبم دست می‌کشد
روی سقف دیوار پرده هوا خودم
بعد کلمات دویانه می‌شوند
خودشان را به رگ‌هایم می‌کوبند
مرگ‌های مکرر حافظه‌ام را پاک کرده‌اند
و گرنه این همه قابِ عکسِ خالی رویِ دیوارِ اتاقم چه می‌کند؟»

رضا حیرانی متولد 6 آذر 1356 است. نخستین دفتر شعر او با عنوان «تلخ لطفا!» در سال 1382 از سوی نشر شولا و دومین مجموعه شعرش با عنوان «آسایشم گاهی روانی‌ست» در سال 1384 از سوی شاعر به چاپ رسیده است.

مجموعه شعر «چند رضایی» در 104 صفحه، شمارگان هزار و 100 نسخه و قیمت سه هزار تومان از سوی نشر نگاه منتشر و راهی بازار کتاب شد.