نور چشم
گلی: شیرین جان ماه دیگه استخاره می‌کنم، یک روز خوب جشن عروسی‌تون رو می‌گیرم، دستتونو میذارم تو دست هم.
{شیرین حرف نمی زند اما زیرلب می خندد.}
گلی: عقد دخترخاله و پسرخاله هم مثل دختر عمو و پسرعمو اول ازل تو آسمون بسته شده، اما به خاله قول بده که از بچه‌م مثل نور چشم خودت مواظبت کنی.
شیرین: این چه حرفیه که میزنی خاله! شوهر بزر‌گ‌تر خونه‌س. اونم صلاح و خیر خونواده‌شو میخواد.
گلی: حالا هم که از جنگ برمی‌گرده دیگه یک مرد درست و حسابی شده. سرشو بالا می‌گیره و کلاه کج میذاره و همه میدونن که از میدون جنگ برگشته. احترامش صدالبته واجبه. اونم که مث نور چشماش تورو دوست داره.
{شیرین پاسخی نمی‌دهد اما زیر لب می‌خندد}
گلی: اما میدونی دختر دست ما الانه تنگه، چند صباحی باید دندون رو جیگر بذاری. تا ان‌شا‌ءالله زمین‌مون رو قاسم آماده کنه و اونوقت حاصل فراوون‌تر و سفره تون هم رنگین‌تر. {گلی سرش را نزدیک می‌آورد و آهسته‌تر} ننه، همیشه یادت باشه، زنی که بچه‌دار میشه باید پرپیمون بخوره.
{گلی باز زیرلب می‌خندد}
صفحه 14/ نمایشنامه در انتظار/ نوشته غلامحسین کشاورز/ انتشارات کتابهای سیمرغ وابسته به موسسه انتشارات امیرکبیر/ سال 1390/ 26 صفحه/ 700 تومان
سه‌شنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۱ - ۰۸:۰۰
نظر شما