ايبنا - خواندن يك صفحه از يك كتاب را ميتوان چند گونه تعبيركرد؛ چيدن شاخه گلي از يك باغ، چشيدن جرعهاي از اكسير دانايي، لحظهاي همدلي با اهل دل، استشمام رايحهاي ناب، توصيه يك دوست براي دوستي با دوستي مهربان و...
با توجه به جهات مزبور بديهي است كه استفاده حكم از كتاب و سنت نيز محتاج به اجتهاد است و نيز تمام احكام در دو مصدر مزبور به صراحت بيان نشده است، از اين رو از ديرزمان، فقهاي فريقين مصادر ديگري را براي بازگويي و استفاده احكام شرعي، ارائه دادهاند كه چون مورد پذيرش همه مذاهب نيست، ميبايست نخست، اصلِ هر يك را به كرسي حجّيت و مقبوليت نشاند و سپس حدود مشخصات آن را تعيين نمود؛ مثلاً پس از قبول «استصحاب» به عنوان منبع حكم، بحث نمود كه آيا استصحاب با وجود دليل رواني حجت است؟ يا استصحاب قهقرايي مقبول است و آيا لوازم عقلي استصحاب كه از آن به اصل مُثبت تعبير ميشود حجّت است؟ لذا براي همگان استفاده جميع احكام از كتاب و سنت و يا از ساير منابع ميسور نيست. بنابراين لزوم اجتهاد نسبت به احكامي كه به وضوح در قرآن و سنّتِ متواتر نيامده است، بديهي به نظر ميرسد.
صفحه 23/ تاريخ فقه مذاهب اسلامي/ استاد كاظم مدير شانهچي/ انتشارات بوستان كتاب/ چاپ دوم/ سال 1391/ 320 صفحه/ 6000 تومان
نظر شما