دعای آن حضرت در حمد و ثنای پروردگار
به نام خداوند بخشاينده مهربان؛ ستايش خاص آن خدايی است كه معبودی جز او نيست، زنده و پاينده و جاودان، آن پادشاه حقيقی آشكار، آنكه بدون وزير و كمك‌كار تدبير كارها كند و با مخلوقی از بندگانش به شور نپردازد؛ آغازی كه به وصف درنيايد، آنكه پس از فنای خلق باقی بماند، مقام ربوبيت (و بنده پروری‌اش) بس بزرگ، روشنی آسمانها و زمينها و آفريننده و پديد آرنده آنها است، بی‌ستون و پايه‌ای كه شما بنگريد آنها را آفريد و به طور خاصی آنها را از هم گشود؛ آسمانها مطيعانه به فرمانش ايستادند و زمينها به كمك ميخهای آن (كه كوهها بودند) بر روی آب پابرجا گشتند، سپس پروردگار ما در آسمانها بلند برآمد، آن خدای بخشاینده‌ای كه بر عرش مستولی است؛ هرچه در آسمانها، زمين و مابين آن دو و در زير كره خاك است، از آن او است.
گواهی دهم كه به راستی خدای بی‌همتا همان تو هستی، هرچه را پست كنی كسی نتواند بلندش كند و هرچه را بلند كنی ديگری نتواند پستش كند، هركه را خوار گردانی كسی نتواند عزتش دهد، و هر كه را عزيز كنی كسی نتواند خوارش سازد، آنچه عطا فرمودی جلوگير ندارد و آنچه را ندادی دهنده‌ای ندارد.
صفحه 31/ ترجمه صحيفه علويّه/ عبدالله بن صالح سماهيجی ـ علامه ميرزا حسين نوری طبرسی/ ترجمه آية‌الله سيدهاشم رسولی محلاتی/ انتشارات بوستان كتاب/ چاپ پنجم/ سال 1391/ 780 صفحه/ 15500 تومان
جمعه ۳ شهریور ۱۳۹۱ - ۱۴:۰۰
نظر شما