سيدمنصور مرعشي، در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، عنوان كرد: كمبودهاي موجود در حوزه كتاب فلسفه براي كودكان را نمي‌توان انكار كرد، زيرا سال‌هاي زيادي از شکل‌گیری این مبحث  در ايران نمي‌گذرد و به همين دليل طبيعي است كه منابع اندكي  در اختيار استادان و علاقه‌مندان به اين حوزه وجود داشته باشد.

وي يكي از راه‌هاي رفع اين كمبود را تعامل نويسندگان حوزه كودك و نوجوان با كارشناسان فلسفه براي كودكان دانست و گفت: نويسندگي نياز به مهارت دارد و اين در حالي است كه صاحب‌نظران فلسفه براي كودكان لزوما از مهارت نويسندگي برخوردار نيستند. ارتباط نويسندگان اين حوزه و صاحب‌نظران عرصه فلسفه براي كودكان و نوجوانان، زمينه را براي تعامل اين دو گروه و رد و بدل شدن اطلاعات و مهارت‌هاي آنان فراهم مي‌كند. برقراري چنين تعاملي سبب خواهد شد كه اين نويسندگان به نوشتن كتاب‌هاي فلسفه براي كودكان راغب شوند.

مدرس «آموزش تفكر به كودكان» به فقدان مسايل فكري در كتاب‌هاي كودك و نوجوان در كشورمان اشاره كرد و گفت: طبق تحقيقاتي يكي از دانشجويان در پايان‌نامه دكترايش، هيچ‌يك از كتاب‌هاي برگزيده شوراي كتاب كودك در ايران طي سال‌هاي 1358 تا 1386، شامل مباحث تفكربرانگيز نبودند و به تفكر نقادانه توجهي نداشتند، در حالي كه اين آثار، برتر از ساير كتاب‌هاي حوزه كودك و نوجوان شناخته شده بودند. به اعتقاد من ارتباط صاحب‌نظران اين حوزه با نويسندگان مي‌توان اين خلأ را پر كند.

مرعشي به نيازهاي روش‌شناختي اين حوزه اشاره كرد و گفت: خوشبختانه اجرايي كردن روش اين برنامه نياز به ابزار خاصي ندارد، بلكه مهارت مربي در برقراري تعامل ميان دانش‌آموزان مهم است و حضور دانش‌آموزان و شكل‌گيري مباحثات تعاملي ميان آنان در اين برنامه اهميت دارد. در واقع ابزار لازم براي اجراي برنامه فلسفه براي كودكان و نوجوانان، همان كتاب‌ها يا موضوعات مختلف تفكربرانگيز روزمره‌اند.

مدرس دانشگاه شهيد چمران، با اشاره به ضعف‌هاي كتاب‌هاي ترجمه‌اي اين حوزه گفت: اين ضعف‌ها نبايد سبب شوند صحت و كاربرد تمام ترجمه‌هاي اين عرصه را زير سوال ببريم. به هر حال ترجمه‌هاي موجود براي قدم نخست مناسبند و اگر به اين ترجمه‌ها انتقاد داريم يا بايد خود دست به كار ترجمه شويم يا اين‌كه اجازه دهيم كار ترجمه پيش برود تا به تدريج از ضعف‌هاي آن كاسته شود. جريان ترجمه هرچه به پيش رود، مخاطبان خود را مي‌يابد و راهش را پيدا كند.

مرعشي در ادامه به كمبود كتاب‌هاي راهنما براي تدريس داستان‌هاي فلسفه براي كودكان اشاره كرد و گفت: داستان‌هاي اين حوزه براي ارايه به كودكان و نوجوانان نياز به كتاب راهنما دارند تا مسايل داستان و همچنين نحوه بازگو كردن آن‌ها را به مربيان آموزش دهد. براي مثال متيو ليپمن كه يكي از شاخص‌ترين صاحب‌نظران اين حوزه قلمداد مي‌شود، براي داستاني كه حدود 100 صفحه است، كتاب راهنماي 500 صفحه‌اي نوشت تا به مربيان بياموزد چگونه مسايل فكري داستان را دريابند و آن‌ها را به دانش‌آموزان ارايه دهند. چنين كتاب‌هايي در ايران كمتر ترجمه و نوشته شده‌اند و نياز به آن‌ها احساس مي‌شود.

وي افزود: اکنون تنها در دانشگاه شهيد چمران اهواز درس «آموزش تفكر به كودكان» كه درسي دو واحدي و تخصصي است براي دانشجويان دوره كارشناسي علوم تربيتي ارايه مي‌شود. غير از اين در هيچ دانشگاه ديگري درسي درباره فلسفه براي كودكان ارايه نمي‌شود.