رقابت
بركناری ناصرالدوله به وسيله فرزندانش، مرگ معزالدوله و درگذشت سيف‌الدوله كه همگی در سال 356/966 رخ داد هم نتوانست به رقابت ميان بوييان و حمدانيان خاتمه دهد. اين بار پسران آن پرچم اين رقابت را به دوش كشيدند: ابوتغلب، پسر ناصرالدوله در برابر عز‌الدوله بختيار، پسر معزالدوله. بی‌تجربگی ابوتغلب و اختلاف خانوادگی حمدانيان يك بار ديگر حمدانيان را به تبعيت بوييان واداشت و مالياتی سنگين را بر حاكم جزيره تحميل كرد. پناهندگی و درخواست كمك تنی چند از پسران ناصرالدوله به دستگاه بختيار، اين فرصت را فراهم آورد تا بوييان برتری خود را تا به حد دخالت در امور داخلی حمدانيان ارتقا دهند، به حدی كه بختيار در سال 363/973 به موصل لشكر كشيد.
در برابر، ابوتغلب متوجه بغداد شد و بر ضد بختيار توطئه‌ای انديشيد كه سرانجامی نيافت، اما به هر روی به نظر می‌رسد كه تا اندازه‌ای مفيد واقع شد. زيرا در صلحی كه پس از آن ميان بختيار و ابوتغلب به وجود آمد، اميرحمدانی امتيازاتی را كسب كرد. از جمله اينكه امارتش بر جزيره به رسميت شناخته شد، اجازه يافت تا خود را سلطان بنامد، لقب عدة‌الدوله از خليفه دريافت و با دختر بختيار نيز ازدواج كرد.
صفحه 55/ پيشگامان حكومت‌های شيعه؛ تاريخ حمدانيان و فاطميان/ دكتر مريم معزی/ انتشارات سمت/ چاپ اول/ سال 1390/ 283 صفحه/ 5000 تومان
جمعه ۱۰ شهریور ۱۳۹۱ - ۱۴:۰۰
نظر شما