به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از خبرگزاری آلمان، کلاوس ترگر که از سال 1927 تا 2005 می زیست، از برجسته ترین ادبای زبان آلمانی جمهوری دموکراتیک آلمان بود. او عضوی از هیات گردآورندگان «نشریه شناخت زبان آلمانی» و عضو آکادمی علوم زاخسن بود. میراث به جا مانده از ترگر که اکنون در اختیار آرشیو مارباخ است دربرگیرنده تعداد بسیار زیادی اسناد مربوط به مکاتبات وی است که در میان آن ها نامه های خانوادگی مربوط به سال های 1946 و 1948 یعنی دوران اسارات جنگی وی و نیز نامه هایی از ورنر بانر، لیزلوت بلومنتهال، والتر دیتسه، پتر هاکس، هلموت هولتسهاوئر، هانس مایر، هانس یورگ زند کوهلر، روبرت وایمان و کلاوس وایمار موجود است. 

به علاوه در این مجموعه دست نوشته هایی منتشر نشده سخنرانی ها و متن های چاپی تاریخ ادبیات و شناخت روش های مربوط به ادبیات پژوهی است. کلاوس ترگر به عنوان شاگرد ورنر کراوس که در امر شناخت زبان های رومی تبار مشهور بود، عمیقا به مساله تاثیر انقلاب فرانسه بر ادبیات آلمان پرداخته است. او در این زمینه همچنین به شدت از تئوری ادبی مارکسیستی که توسط ورنر کراوس پدید آمده بود تاثیر گرفته است. کلاوس ترگر از سال 1965 استاد ادبیات دانشگاه کارل مارکس لایپزیک بود. او در جریان گردآوری آثار شیلر، لسینگ، هردر، نووالیس و گریل پارتسر فعالیت های ویرایشی اساسی را انجام داد. 

بایگانی ادیبان جمهوری دموکراتیک آلمان بخش مهمی از مجموعه موجود در بایگانی ادبیات کشور آلمان را تشکیل می دهد و والفرید هارتینگر، هانس کاوفمان، ورنر میتن سوای و منفرد ناومان از دیگر شخصیت های برجسته ای هستند که آثارشان در این بخش نگهداری می شود.