نظریه نشر نوآوری
اورت. ام. راجرز در کتاب «نشر نوآوری‌ها» (1962) به مقوله نوآوری پرداخته است. رویکرد راجرز بیشتر به فرآیندهای نشر نوآوری و پذیرش آنها در یک شیوه نظام یافته و برنامه‌ریزی شده مربوط است. در حالی که پژوهشگران و تصمیم‌سازان در سطح کلان درباره نقش حمایتی رسانه‌های جمعی در توسعه و نقش حمایتی آنها در نوسازی بحث می‌کردند. نظریه نشر نوآوری در ترویج به عنوان یک چهارچوب محلی برای هدایت ارتباطات در خدمت توسعه مطرح شد. نظریه نشر نوآوری، ارتباطات نظری مهمی نیز با پژوهش‌های متمرکز بر حوزه‌های تأثیرات ارتباطی رسانه‌ای و رهبران فکری برای ایجاد دانش مربوط به رویه‌ها و ایده‌های جدید ونیز قدرت متقاعدسازی مخاطبان پیامها برای اتخاذ نوآوری‌هایی که از بیرون به آنها ارایه می‌شد. ریشه نشر نوآوری‌ها در گزاره‌ها و فرضیات نظریه تغییر از بیرون است. دیدگاه مبتنی بر تغییر از بیرون مفاهیم و فرضیاتی را به نظریه نشر نوآوری داده است. نخستین تعریف توسعه در این چارچوب این چنین ارایه شده بود: «نوعی تغییر اجتماعی که در آن ایده‌های تازه برای افزایش درآمد سرانه و ارتقای سطح زندگی، از طریق روش‌های مدرن تولید و بهبود وضعیت سازمان اجتماعی، به یک نظام اجتماعی داده می‌شود. راه الزامی تغییر از یک فرد سنتی به یک فرد مدرن، ارتباطات پذیرش ایده‌های مدرن از سوی منابع بیرونی برای نظام اجتماعی است.»
نظریه نشر نوآوری‌های فرایند اجتماعی نوآوری (ایده‌های جدید، شیوه‌های علمی جدید و استفاده از وسایل و ابزارهای جدید، هدف‌های جدید) و چگونگی دستیابی به آن و نحوه گسترش آن به تمامی یک نظام اجتماعی را بررسی می‌کند.
صفحه 106 / نظریه و مفاهیم ارتباطات در روابط عمومی و روزنامه‌نگاری / بابک فربودنیا/ انتشارات نوید مهر/ چاپ اول/ سال 1391/ 272 صفحه/ 8000 تومان
یکشنبه ۲۳ مهر ۱۳۹۱ - ۰۸:۰۰
نظر شما