به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، کزازی در گفت‌و‌گویی با «ایبنا» به مناسبت هشتم مهر، روز بزرگداشت مولانا و در پاسخ به این پرسش که چگونه می‌توان عموم مردم را با مولانا و آثار او بیش از پیش آشنا کرد،توضیح داد: روشی که برای گستردن و شناساندن مولانا و شاهکارهای او نخست به ایرانیان پارسی‌زبان و سپس جهانیان به‌کار می‌بندیم، تنها مختص مولانا و مولاناشناسی نیست، بلکه دیگر بزرگان ادب پارسی و شاهکارهای آنان را نیز در برمی‌گیرد.

وی ادامه داد: برای این‌که بزرگان ادب، فرهنگ و اندیشه را به ایرانیان و جهانیان و توده‌هایی از مردم که پرداختن به این بزرگان و شاهکارهای آنان خارخار(دغدغه) و پروای آنان نیست، بشناسانیم، به ناچار باید از روش‌هایی بهره بگیریم که در جهان امروز کارساز و اثرگذار است.

این پژوهشگر با تاکید بر این موضوع که چنین روش‌هایی بیشتر باید بر پایه دیدن استوار باشند،گفت: با یاری دیدن می‌توانیم مردم را به خواندن تشویق کنیم. منظور من از دیدن، بهره‌گیری از شگردهای دیداری و نمایشی است. برای نمونه اگر هنرمندی چیره‌دست داستان‌های «مثنوی معنوی» را به فیلمی گرم و گیرا که شایسته دیدن است، برگرداند، بینندگان را به بسندگی با آن داستان آشنا خواهد کرد.

وی افزود: این آشنایی می‌تواند انگیزه‌ای برای بیننده باشد تا از سر دوستداری یا کنجکاوی به مولانا و «مثنوی» او بیندیشد. بدین‌سان آن آفریده هنری می‌تواند روزنی بگشاید به جهانی شگفت‌آور، آکنده از شور و شرار و تاب و تب که جهان مولاناست؛ چراکه روزگار ما روزگار دیدن است تا خواندن. دست‌کم نزد توده‌های مردم چنین است.

کزازی در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر این‌که خلق اثر هنری بر مبنای آثار مولانا و خالق آن اثر چه ویژگی‌ها یا توانمندی‌هایی باید داشته باشند اظهار کرد: برای هر آفریده هنری و از جمله فیلمی که بر مبنای یکی از آثار مولانا یا دیگر بزرگان ادب پارسی ساخته می‌شود، به‌گونه‌ای که آن آفریده شایسته شناساندن مولانا به بیننده باشد، هنرمند باید به بسندگی خود با جهان مولانا آشنایی پیدا کرده باشد یا دست‌کم در ساختن آن فیلم یا هر آفریده هنری از دانش و آگاهی افرادی که با این جهان آشنایی دارند، بهره بگیرد.

وی ادامه داد: در غیر این‌صورت آن آفریده نه تنها در شناساندن و مردمی‌گرداندن مولانا و شاهکارها و اندیشه‌های او سودمند نخواهد بود، بلکه کارکردی یکسره وارونه خواهد داشت و می‌تواند افرادی را که انگیزه‌ای در شناخت مولانا یافته‌اند، به دلسردی و بی‌انگیزگی دچار بیاورد.

این نویسنده تاکید کرد: ساختن فیلم یا به صحنه بردن نمایش بر پایه شاهکارهای ادبی کاری بسیار باریک و دشوار است و این کار به بازی با آتش می‌ماند.اگر بازیگر از آتش شناختی بسنده نداشته باشند، نمی‌تواند آتش را به درستی به‌کار بگیرد و هم خود خواهد سوخت و هم دیگران.

وی در پاسخ به پرسشی دیگری مبنی بر این‌که از میان آثار مولانا کدام‌یک بیشتر قابلیت نمایشی شدن را دارا هستند، توضیح داد: از میان سه یادگار مولانا که «مثنوی معنوی»، «دیوان شمس» و «فیه‌مافیه» است، «مثنوی» بیشترین شایستگی و توان را در نمایشی شدن دارا است؛ چراکه بحث‌های روایی داستانی بیشتر در آن دیده می‌‌شود.

کزازی در پایان گفت: از دیر زمان در میان توده‌های مردم «مثنوی معنوی» مولانا کارکرد روایی بیشتری داشته است؛ چراکه ساختار آن ساختاری داستانی و دلکش و جان‌افروز است. اگر این داستان‌ها به‌گونه‌ای درست و شایسته به نمایش دگرگون شوند، می‌توانند بسیار در میان مردم کارساز و اثرگذار باشند. 

هشتم مهر در تقویم رسمی روز بزرگداشت مولوی نامگذاری شده است.