به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، نشست نقد این کتاب، عصر دیروز، شنبه، 22 مهر، با حضور منتقدانی چون سیروس نفیسی، فرحناز علیزاده و جمعی از نویسندگان چون رضا فکری در فرهنگسرای خاوران برگزار شد.

در ابتدای این جلسه  نفیسی گفت: شخصیت‌پردازی این کتاب ضعیف است به عنوان مثال دکتر فرحان یا پرستار نیوچنکا بسیار عامیانه صحبت می‌کنند،‌ ضمن آن‌که داستان شروع خوبی هم ندارد. 

وی افزود: نویسنده در این کتاب اغلب به پیش‌فرض‌ها متکی است و به بسیاری از مسایل تاریخی مرتبط نپرداخته و به نوعی موضوعات را ساده برگزار کرده است در حالی که برای ملموس کردن فضا از مسایل بهتری می‌شد استفاده کرد.
 
علیزاده نیز در ادامه این برنامه ادبی، داستان را به لحاظ پیرنگ ضعیف دانست و گفت: پیرنگ هر داستانی شامل تعلیق، کشمکش‌ها و علت و معلول داستانی است. این متن به لحاظ تعلیق در 30 صفحه اول خواه ناخواه عنصر تعلیق را از دست داده است. همچنین به لحاظ کشمکش ذهنی، خواننده درگیری‌های ذهنی دختر را مبنی بر این‌که دکتر فرحان آیا همان «علی» است یا نه و این که آیا قانون با مساله«اتو نازی» موافقت می‌کند یا خیر، نشانه‌ای دیده نمی‌شود.
 
این منتقد گفت: اما نکته مهم‌تر علت و معلول داستانی است که می‌توان براساس آن در بخش‌هایی به باورناپذیری شخصیت‌ها اشاره داشت. مثلا شخصیت پدر که زن و بچه‌اش را بدون دلیل منطقی به دل جنگ می‌برد و دیگر، عدم کنکاش ذهنی دختر برای شناخت بهتر فرحان است. دختر بر اثر تصادف متوجه می‌شود که دکتر فرحان همان عشق اول او یعنی «علی» است. 

نویسنده «آقای قاضی چه حکمی می‌دهید؟» افزود: باور ناپذیری رفتار دختر آنجا که در دل آشوب جنگ برای علی بلوط جنگلی می‌فرستد یا علی که به او خیانت کرده و با مونیکا بوده، ضعف‌هایی است که به اعتقاد من می‌توانست با اندکی پرداخت در دیالوگ، صحنه و حتی مونولوگ رفع شود.

علیزاده همچنین با بیان طرح داستانی دباره پاره‌ای دیگر از اختصاصات آن نیز  گفت: گرچه داستان در سی صفحه اول فاقد کشش و تعلیق لازم متنی است، ولی  محاسنی نیز دارد.
 
وی گفت: ابتدا باید از تحقیقات موثر نویسنده به جهت اشرافش به مساله بیماری ایدز و استفاده از اصطلاحات و اعمال پزشکی در این رابطه سخن گفت. نکته دوم تسلط نویسنده به مسایل تاریخی، سیاسی است که خارج از تجربه زیستی نویسنده زن محسوب می‌شود. همچنین باید به جسارت نویسنده در انتخاب سوژه داستانی آفرین گفت. ضمن آن‌که باید از هماهنگی زبان و ذهن راوی حرف زد که هوشمندانه انتخاب شده است و در آخر از ایجاد توهم ذهنیت پریشان و سیال گونه دختر یاد کرد که با چینش هنرمندانه نویسنده در بدنه روایت به طور مناسب شکل گرفته است.
 
رضا فکری از دیگر حاضران در این نشست نقد بود که به درخواست نویسنده به جمع منتقدان پیوست و گفت: درباره شخصیت پدر و جمع‌بندی پایان داستان با علیزاده موافقم. نویسنده از دو گره برای داستانش استفاده کرده که یک سوم آن گره اول و یک سوم بعدی گره دوم اثر است. در واقع دو گره در داستان تقسیم شده است. گویا نویسنده یک مقدار فرمولی شده کار کرده که اگر می‌توانست با انتخاب خودش داستان را به پیش ببرد، روند داستانی بهتر از شکل فعلی آن می‌شد. 

در پایان این برنامه نفیسی پایان‌بندی کتاب را بهتر از آغاز آن دانست در حالی که معتقد بود پایان بهتری نیز می‌توانست برای کتاب در نظر گرفته شود.